از حضرت رسول صلّی اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که : پیوسته مرا جبرئیل وصیت مینمود به رعایت همسایه تا آنکه گمان کردم که برای او میراثی قرار خواهد داد و فرمود که هر که همسایه خود را آزار کند حقتعالی بوی بهشت را بر او حرام گرداند، ماءوای او جهنم باشد،
**********************
فرمود که هر که از همسایه اش بقدر یک شبر** زمین خیانت کند، خدایتعالی آن زمین را تا طبقه هفتم طوقی گرداند و در گردن او اندازد تا چون او را بمقام حساب آورند طوق در گردن او باشد، مگر آنکه توبه کند، آن زمین را پس دهد.
***********************
از حضرت صادق علیه السلام منقول است که : هر که آزار خود را از همسایه باز دارد حقتعالی در روزقیامت از گناهان او درگذرد،

**********************
از حضرت رسول صلّی اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که سه چیز است که بدترین بلاها است ، پادشاهی یا صاحب حکمی که اگر احسان باو کنی شکر نکند و اگر بدی کنی نگذرد و همسایه که چشمش تو را بیند ودلش مرگ تو را خواهد، اگر نیکی ببیند بپوشاند و مذکور نسازد و اگر بدی ببیند ظاهر کند ومنتشر گرداند، زنی که اگر حاضر باشی ترا شاد نگرداند، اگر غایب باشی خاطرت به او مطمئن نباشد.

**********************
در حدیث دیگر فرمود که هر که آزار همسایه کند، برای طمع در خانه او خدا خانه او را به همسایه برساند.
حلیه المتقین
_____________________
پی نوشت
شبر =شبر. [ ش َ ] (ع مص ) پیمودن جامه به وجب . (از قاموس ). به دست پیمودن جامه . (منتهی الارب ). مأخوذ از شِبر به معنی وجب است همانطور که ذرع از ذراع مأخوذ است . (از اقرب الموارد). || شخصی که کاری را انجام میدهد و تاب و توان آن را ندارد میگویند: «من لک بأن تشبر البسیطه؛ ترا چه که کره ٔ خاک را وجب کنی ». (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد)
شبر

(ش ) [ ع . ] (اِ.) وجب .