محمد بن مسلم از امام باقر (علیه السلام ) روایت کند که در معناى گفتار خداى تعالى :
ظَهَرَ الْفَسادُ فِى الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما کَسَبَتْ أَیْدِى النّاسِ
(بواسطه اعمال و کردار مردم فساد و تباهى در خشکى و دریا نمودار شد) (سوره روم آیه ۴۱) فرمود: به خدا سوگند این در وقتى شد که انصار مدینه (در پاسخ مهاجرینى که در مدینه براى غصب خلافت على (علیه السلام ) جمع شده بودند) گفتند: از ما امیرى باشد و از شما امیرى (و هر کدام براى خود امیرى انتخاب مى کنیم ، یعنى با این شعار غلط و ناحق شالوده خودسرى و مخالفت با دستورات الهى و رسول او (صلى الله علیه و آله ) آشکار شد و در نتیجه فساد و تباهى در مردم نمودار گشت )