چه از میدان گردون چتر خورشید
نگون چون رایت عبّاس گردید
بتول دوّمین اُمّ المَصائب
چه خود را دید بی سالار و صاحب
بر ایتام برادر مادری كرد
بَنات النَّعش را جمع آوری كرد
شفا بخش مریضان شاه بیمار
غم قتل پدر بودش پرستار
شدندی داغداران پیمبر
درون خیمه سوزیده ز اخگر
به پا شد از جفا و جور امّت
قیامت بر شفیعان دست امّت
شبی بگذشت بر آل پیمبر
كه زهرا بود در جنّت مُكدّر
شبی بگذشت بر ختم رسولان
كه از تصویر آن عقل است حیران
ز جمّال و حكایتهای جمّال
زبانِ صد چُه من ببریده و لال
ز انگشت و ز انگشتر كه بودش
بود دُور از ادب گفت و شنودش
منتهی الامال