به سند حسن از حضرت صادق علیه السّلام منقول است که : حق تعالی وحی نمود به حضرت داود علیه السّلام که بنده از بندگان من حسنه به نزد من می آورد، بهشت را بر او مباح می گردانم ، حضرت داود پرسید که آن حسنه کدام است ، فرمود که بر قلب بنده مؤ من خوشحالی داخل گرداند اگر چه به یکدانه خرما باشد، داود گفت پروردگارا سزاوار است کسیکه ترابشناسد قطع امید خود از تو نکند.
****************
در حدیث دیگر فرمود کسی که مؤ منی راشاد گرداند نه او را شاد گردانیده است بلکه حضرت رسول خدا صلّی اللّه علیه وآله وسلّم را شاد گردانیده است .
****************
در احادیث معتبره از آن حضرت منقول است که : چون مؤ من از قبر بیرون می آید با او شخصی بیرون می آید و میگوید بشارت باد ترا به کرامت از جانب خدا و خوشحالی پس مؤ من به او میگوید که خدا تو را بشارت به نیکی بدهد، پس با او میباشد و به هر هولی که میگذرد میگوید که این از تو نیست و به هر نیکی که میگذرد میگوید که این از تست و پیوسته او راچنین بشارت میدهد تا آنکه به مقام حساب آید پس چون امر کنند که او را ببهشت برند به او میگوید، که بشارت باد ترا که خدا امر فرمود تو را به بهشت برند مؤ من میگوید که تو کیستی که از قبر تا اینجا مرا بشارت دادی و مونس من بودی و از جانب خدا به من خبر رسانیدی گوید که منم آن شادی که در دل برادر مؤ من خود داخل کردی در دنیا خدا مرا از آن خلق کرده است که بشارت دهنده تو و در تنهائی مونس تو باشم .
حلیه المتقین
شاد کردن مومن