دنیا، خانه نیستی ست . و منزلگاه رنج است . نیکبختان ، از آن ، دل برمی گیرند و خویش را از چنگال تیره دلان می رهانند. نیکبخت ترین مرد، آنانند، که به دنیا دلبسته اند. آن که از دنیا نصیحت پذیرد فریب خورد و آن که از او فرمانبرداری کند، گمراه شود. و رستگار، کسی است که از آن ، روبگرداند. و آن که از دنیا فرمان پذیرد، به هلاکت پیوندد.
خوشا به حال بنده ای ! که در دنیا به پرهیزگاری روی آورد. و خویش را اندر زهد و به توبه روی آورد و پیش از آن که در دنیا، او را به آخرت برساند، شهوات خویش را در پی افکند و در این خاکدان ، به نیکی ها خود بیفزاید و از بدی ها بکاهد. خواهش های نفسانی را پس اندازد، تا برخیزد و به بهشت رود، که نعمت های آن ، جاودانی ست . و گرنه ، به دوزخ رود، که عذاب آن پایدار است .
کشکول شیخ بهایی