• نوشته‌های تازه

  • مهمانداری کردن
  • یاری دادن اقوام
  • صله رحم ارتباط با خویشاوندان
  • سخنانی کوتاه از امام کاظم علیه السّلام
  • نام سقا دیده ها را خوب گریان می کند
  • به دوشت می کِشی “بار امانت” را تک و تنها
  • سیل اشکش بست بر شه، راه را
  • بد به عشاق حسینی؛ پیشرو
  • در میان، ذکری ز عباس آورد
  • بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد
  • مرگ فضل ابن سهل
  • انفاق
  • تقدم روز بر شب
  • یکی عجوزه اعمی به شهر نیشابور
  • گناه کردن پنهان به از عبادت فاش
  • بیم از آن کن که ضعیف است و خدائی دارد
  • من دست تهی دارم و تو دست نوازش
  • سعدی و ارزش دوست
  • ‏امام صادق علیه السلام‏
  • و علیک السلام یا رمضان
  • هست نظمی لطیف، عمر شریف
  • ساقی بیار باده که ماه صیام رفت
  • کایام گل و یاسمن و عید صیام است
  • منش داده صد سال روزی و جان
  • چو مرد رهرو اندر راه حق ثابت قدم گردد
  • القاب مطهره حضرت زهرا (س)
  • جوانی سر از رأی مادر بتافت
  • دوبیتی های بابا طاهر
  • در جهان لطف خداوند بود یار کسی
  • الهی بی پناهان را پناهی

• دسته‌ها

  • اخلاق و سبک زندگی (۷۴۵)
  • اشعار (۳۳۶)
    • حافظ (۳۴)
    • سعدی (۷۳)
    • شاهنامه (۱)
    • عاشقانه (۵)
  • ایاتی از قران (۳۱)
  • بزرگان (۱۶۹)
    • امام حسن مجتبی (ع) (۴)
    • امام حسین (ع) (۵۰)
    • امام رضا (ع) (۸)
    • امام زمان (عج) (۲)
    • امام علی (ع) (۲۳)
    • امام موسی کاظم (ع) (۱)
    • حضرت ابوالفضل (ع) (۶)
    • حضرت زهرا (س) (۲۱)
  • پندهای کوتاه (۳۷۷)
    • سخنان مشاهیر وبزرگان (۵۲)
  • حکایات (۱۶۴)
  • خدا شناسی (۵۴)
  • دسته‌بندی نشده (۶۶)
  • دعا (۹)
    • صحیفه سجادیه (۱)
  • زندگی نامه بزرگان (۴۵)
    • امام زمان (ع) (۷)
    • مختصری از حالات پیامبر ص (۱۸)
  • سخن خدا (احادیث قدسی ) (۱)
  • سخنان پیامبر (ص) (۱۰۰)
  • سرگرمی (۲)
    • ریاضی (۱)
  • ظهور (۱)
  • فضائل اهلبیت (۶۲)
    • اهلبیت در قران (۷)
    • دوستی اهلبیت (۷)
  • فواید (۷)
  • معاد (۱۶)
  • نشانه های ظهور (۴)
  • نهج البلاغه (۷۴)
    • قصار الحکم (۶۸)

خطبه های نهج البلاغه

نهج البلاغه

خانه

فهرست خطبه : 1 مِنْ خُطْبَهِ لَهُ عَلَيْهِالسَّلامُ يَذْكُرُ فِيهَا اءبْتِداءَ خَلْقِ اءلسَّماءِ وَ الاَرْضِ وَ خَلْقِ آدَمَ: خطبه اى از آن حضرت (ع ) در اين خطبه ، سخن از آغاز آفرينش آسمان و زمين و آفرينش آدم (ع )است : خطبه : 2 وَ مِنْ خُطْبَهٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ بَعْدَ انْصِرافِهِ مِن صِفِّينَ: خطبه اى از آن حضرت (ع ) پس از بازگشتش از صفين : خطبه : 3 وَ مِنْ خُطْبَهٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ الْمَعْرُوفَهُ بِالشِّقشْقِيَّهِ: خطبه اى از آن حضرت (ع ) معروف به خطبه شقشقيه : خطبه : 4 و من خطبة له ع و هي من اءفصح كلامه عليه السلام و فيها يعظ الناس و يهديهم من ضلالتهم ويقال إ نه خطبها بعد قتل طلحة و الزبير خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه فصيح ترين كلام حضرت است و در آن مردم را موعظه مى كند خطبه : 5 و من خطبة له ع لَما قُبِضَ رَسوُلُ اللّهُ ص وَ خاطَبَهُ الْعَباسُ وَ اءَبُوسُفْيانَ بْنُ حَرْبٍ فِي اءَنْيُبايِعا لَهُ بِالْخِلافَةِ: سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه رسول خدا (ص ) رحلت كرده بود و، عباس و ابو سفيان بنحرب از او خواستند كه به خلافت با او بيعت كنند: كلام : 6 و من كلام له ع لَمَا اءُشِيرَ عَلَيْهِ بِاءَن لا يَتْبَعَ طَلْحَةَ وَ الزُّبِيْرَ وَ لا يُرْصِدَ لَهُما القِتالَ: سخنى از آن حضرت (ع ) آنگاه كه به او گفتند، از تعقيب طلحه و زبير باز ايستد و بسيج نبردبا ايشان نكند: خطبه : 7 و من خطبة له ع يذم فيها اءتباع الشيطان خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه در آن پيروان شيطان را نكوهش مى كند كلام : 8 و من كلام له ع يَعْنِي بِهِ الزُّبَيْرِ فِي حالٍ اقْتَضَتْ ذلِكَ: سخنى از آن حضرت (ع ) مقصودش زبير است ، در حالى كه ، مقتضى چنين سخنى بود: كلام : 9 و من كلام له ع في صفته و صفة خصومه و يقال إ نها في اءصحابالجمل سخنى از آن حضرت (ع ) در مورد صفت خود و دشمنش ، و گويند درباره اصحابجمل است : خطبه : 10 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 11 و من كلام له ع لابْنِهِ مُحَمَدِ بْنِ الحَنَفيِّةِ لَمَا اءَعْطاهُ الرَايَةَ يَوْمَ الْجَمَلِ: سخنى از آن حضرت (ع ) به پسرش ، محمد بن حنفيّه ، هنگامى كه در جنگجمل رايت را به دست او داد: خطبه : 12 و من كلام له ع لَمَا اءَظْفَرَهُ اللّهُ بِاءَصْحابِ الجَمَلِ وَ قَدْ قَالَ لَهُ بَعْضُ اءَصْحَابِهِ: وَدِدْتُ اءَنَّاءَخِي فُلاَنا كَانَ شَاهِدَنَا لِيَرَى مَا نَصَرَكَ اللَّهُ بِهِ عَلَى اءَعْدَائِكَ. فَقَالَ لَهُ ع : چون خداوند در جنگ جمل پيروزش گردانيد، يكى از ياران گفتش اى كاش برادرم ، فلان ، مىبود و مى ديد كه چسان خداوند تو را بر دشمنانت پيروز ساخته است . على (ع ) از او پرسيد:آيا برادرت هوادار ما بود گفت : آرى . على (ع ) گفت : خطبه : 13 و من كلام له ع فِي ذَمَّ الْبَصْرَةِ وَ اءَهْلُها: سخنى از آن حضرت (ع ) در نكوهش بصره و مردمش : كلام : 14 و من كلام له ع فِي مِثْلِ ذلِكَ: سخنى از آن حضرت (ع ) در همين معنى : كلام : 15 و من كلام له ع فيما رَدَّه عَلَى الْمَسْلِمينَ مِنْ قَطائعِ عُثْمانَ: سخنى از آن حضرت (ع ) درباره زمينهايى كه عثمان در زمان خلافت خود به اين و آن داده بود وامام (ع ) آنها را به مسلمانان بازگردانيد: خطبه : 16 و من خطبة له ع لَمَا بُويِعِ بِالْمَدينَةِ: خطبه اى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه در مدينه با او بيعت كردند: كلام : 17 و من كلام له ع فِي صِفَةِ مَن يَتَصَدَى لِلْحُكْمِ بَيْنَ الا مة وَ لَيْسَ لِذلكَ بِاءَهْلٍ: سخنى از آن حضرت (ع ) در وصف كسانى كه داورى ميان مردم را به عهده مى گيرند و شايان آننيستند: كلام : 18 و من كلام له ع في ذَمٍّ اختِلافِ العُلَماءِ فِي الفُتْيا: سخنى از آن حضرت (ع ) در نكوهش اختلاف علما در فتوا: كلام : 19 من كلام له ع قالَهُ لِلا شْعَثِ بْنِ قَيْسٍ وَ هُوَ عَلى مِنْبَرِ الْكُوفَةِ يَخْطُبُ، فَمَضى فِي بَعْضِ كَلامِهِ شَي ء اعْتَرَضَهُ الا شْعَثُ فَقالَ: يا اءَميرَالمؤ منينَ، هذِهِ عَلَيْكَ لا لَكَ، فَخَفَضَ عَلَيْهِالسّلامُ إ لَيْهِ بَصَرَهُ ثُمّز قالَ: سخنى از آن حضرت (ع ) اين سخن خطاب به اشعث بن قيس است . امام در كوفه بر منبر سخن مىگفت . در سخن او عبارتى بود كه اشعث بر آن اعتراض كرد و گفت يا اميرالمؤ منين اينكه گفتىبه زيان توست نه به سود تو. امام تيز در او نگريست و گفت : خطبه : 20 و من خطبة له ع و فيه ينفر من الغفلة و ينبه إ لى الفرار للّه خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه در آن از غفلت نهى كرده و به رجوع به خدا دعوت مى كند خطبه : 21 و من خطبة له ع و هي كلمة جامعة للعظة و الحكمة خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه سخنى جامع در موعظه و حكمت است خطبه : 22 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 23 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 24 و من خطبة له ع و هي كلمة جامعة له ، فيها تسويغقتال المخالف ، و الدعوة إ لى طاعة اللّه ، و الترقي فيها لضمان الفوز خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه كلام جامعى در سوغ دادن به جنگ با مخالف است خطبه : 25 عَلَيْهِ عامِلاهُ عَلَى الْيَمَنِ وَ هُما عُبَيْدُاللّهِ بْنُ عَباسٍ وَ سَعيدُ بْنُ نَمْرانُ لَمَا غَلَبَ عَلَيْها بُسْرُ بْنُ اءَبِي اءَرْطاةَ، فَقام ع عَلَى الْمِنْبَرِ ضَجِرا بِتَثاقُلِ اءَصْحابِهِ عَنِ الْجِهادِ وَ مُخالَفَتِهِمْ لَهُ فِي الرَّاءي ، فَقالَ: خطبه اى از آن حضرت (ع )، پياپى به اميرالمؤ منين خبر مى رسيد، كه اصحاب معاويه بربلاد مستولى شده اند. عبيد الله بن عباس و سعيد بن نمران كه كارگزاران او در يمن بودند،نيز بيامدند. بسر بن ابى ارطاة بر آنان چيره شده بود. على (ع ) در حالى كه از درنگاصحاب خود در امر جهاد، و مخالفت ورزيدنشان با راءى و نظر خودملول شده بود، بر منبر شد و چنين فرمود: خطبه : 26 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 27 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 28 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 29 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) كلام : 30 و من كلام له ع فِي مَعْنى قَتْلِ عثُمْانَ: سخنى از آن حضرت (ع ) درباره كشته شدن عثمان : كلام :31 و من كلام له ع لَما اءَنْفَذَ عَبْدَ اللّهِ بْنَ عَبَاسٍ إ لَى الزُّبَيْرِ قَبْلَ وُقُوعِ الْحَرْبِ يَوْمَ الْجَمَلْلِيَسْتَفِيئهُ إ لى طاعَتِهِ: سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه عبد الله بن عباس را، پيش از شروع جنگجمل ، نزد زبير فرستاد تا او را به اطاعت خويش ‍ بازگرداند: خطبه : 32 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 33 و من خطبة له ع عِند خُروجه لِقتال اءهل البصرة ،قال عبدالله بْنِ العباس : دَخَلَتْ عَلى اءمير المؤ منين ع بِذى قار وَ هُوَ يخصف نَعله ، فَقالَ لى :و فيها حكمة مبعث الرسل ، ثم يذكر فضله و يذم الخارجين سخنى از آن حضرت (ع ) خطبه : 34 و من خطبة له ع فِي اِسْتنفارُ الناس إ لى اءهلِ الشامْ: خطبه اى از آن حضرت (ع ) آنگاه كه لشكر به جنگ با شاميان بسيج مى كرد: خطبه : 35 و من خطبة له ع بَعْدُ التَحْكيم : خطبه اى از آن حضرت (ع ) بعد از حكميّت : خطبه : 36 و من خطبة له ع فِي تِخْويف اءَهل النَهروان : خطبه اى از آن حضرت (ع ) در بيم دادن نهروانيان :((19)) كلام : 37 و من كلام له ع يَجْري مُجْرى الخطبة : سخنى از آن حضرت (ع ) كه تواند خطبه اى باشد: خطبه : 38 و من خطبه له ع و فيها علة تسمية الشبهة شبهة ثم بيانحال الناس فيها خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه در آن علت اينكه شبهه را شبهه ناميده ان بيان مى كند خطبه : 39 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) كلام : 40 و من كلام له ع فِي الْخَوارِج لَما سَمع قولهم ((لا حكم إ لا لله )) قَالَ ع : سخنى از آن حضرت (ع ) وقتى شنيد كه خوارج مى گويند، ((لا حكم الا للّه )) فرمود: خطبه : 41 و من خطبة له ع و فيها ينهى عن الغدر و يحذر منه خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه در آن نهى مى كند از مكر و حيله خطبه : 42 و من خطبه له ع و فيه يحذر من اتباع الهوى و طول الامل في الدنيا سخنى از آن حضرت (ع ) كه در آن از تبعيت هواى نفس و درازى آرزو مردم را بر حذر مى دارد كلام : 43 و من كلام له ع وَ قَدْ اءشارَ عَلَيْهِ اءَصْحابه بالاستعداد لِحَرباءَهْل الشامِ بَعْد إ رساله جَرير بْنِ عَبْدالله البَجَلي إ لى مُعاوية : سخنى از آن حضرت (ع ) پس از آنكه ، جرير ابن عبد الله البجلى را به سفارت نزد معاويهفرستاد، اصحابش اشارت كردند كه براى نبرد با مردم شام مهيا شود، فرمود: كلام : 44 و من كلام له ع لَما هَرَبَ مَصْقِلة بْنَ هَبيرةَ الشيباني إ لى مُعاويةَ، وَ كانَ قَدْ ابْتاعَ سَبي بنيناجِية مِن عامِل اءمير المؤ منين عليه السلام وَ اءعْتقهم ، فَلَما طالِبهبِالمال خاسَّ بِه وَ هَرْب إ لى الشام : سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه مصقلة ابن هبيره شيبانى ، اسيران بنى ناجيه را ازعامل اميرالمؤ منين خريد و آزاد كرد و چون على (ع ) بهاى آن مطالبه نمود، مصقله نزد معاويهگريخت و على (ع ) درباره آن فرمود: خطبه : 45 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) كلام : 46 و من كلام له ع عِنْدَ عَزمه عَلى الْمَسير إ لى الْشام : سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه به قصد شام سفر مى كرد: كلام : 47 و من كلام له ع فِي ذِكْر الكوفة سخنى از آن حضرت (ع ) درباره كوفه : خطبه : 48 و من خطبة له ع عِنْدَ الْمَسير إ لى الشام : خطبه اى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه عزم سفر شام داشت : خطبه : 49 و من خطبة له ع سخنى از آن حضرت (ع ) كلام :50 و من كلام له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 51 و من خطبة له ع لَما غَلَبَ اءَصْحاب مُعاوية اءصحابه ع عَلى شريعة الْفرات بِصَفين وَمَنْعوهم الْماء: سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه ياران معاويه در صفين بر آب فرات غلبه يافتند و آب رابه روى اصحاب او بستند: خطبه : 52 و من خطبة له ع وَ قَدْ تَقَدَّم مُخْتارَها بِروايَة وَ نَذَكِّرها هاهُنا بِرواية اُخرى لِتَغاير الرَوايَتَيْن : خطبه اى از آن حضرت (ع ) گزيده اى از اين خطبه را پيش از اين آورديم . در اينجا، روايتديگرى از آن را مى آوريم .زيرا ميان دو روايت تفاوتهايى است : خطبه : 53 و من خطبة له ع فِى ذِكْر الْبَيْعة : سخنى از آن حضرت (ع ) در ذكر بيعت : كلام : 54 و من كلام له ع وَ قَدْ استبطاء اءَصْحابه إ ذنه لَهُمْ فِيالْقِتال بِصفّين : سخنى از آن حضرت (ع )، ياران على (ع ) مى گفتند، كه چرا در نبرد صفين درنگ مى كند و بهآنان اجازت جنگ نمى دهد. و او در پاسخ چنين گفت : كلام : 55 و من كلام له ع سخنى از آن حضرت (ع ) كلام : 56 و من كلام له ع لاءصْحابه : سخنى از آن حضرت (ع ) در خطاب به اصحاب خود: كلام : 57 و من كلام له ع كلم بِه الْخَوارِج : سخنى از آن حضرت (ع ) در باب خوارج : كلام : 58 و قال ع لَما عَزْم عَلى حَرْبِ الخَوارج وَ قيلَ لَه : إ نَ القوَمَ عبروا جَسر النَهْرَوان : آن حضرت فرمود: هنگامى كه آهنگ جنگ با خوارج داشت به او گفتند كه ايشان ازپل نهروان گذشته اند: كلام : 59 و قال ع لِما قَتَل الخَوارج فَقيلَ لَه : يا اءميرالمؤ منين هلك القوم باءجمعهم : و آن حضرت فرمود: هنگامى كه همه خوارج كشته شدند و او را گفتند، يا اميرالمؤ منين ، همه آنقوم طعمه تيغ هلاكت گرديدند، فرمود: كلام : 60 و قال ع فِى الخوارج : و آن حضرت فرمود در باب خوارج : كلام : 61 و من كلام له ع لَما خَوف مِن الغَيْلَة : سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه او را از ناگهان كشته شدن هشدار دادند: خطبه : 62 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 63 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 64 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) كلام : 65 و من كلام له ع كانَ يَقُوُله لِاءَصحابه فِى بِعْضِ اءَيام صفِّينَ: سخنى از آن حضرت (ع ) در يكى از روزهاى جنگ صفين به اصحاب خود چنين فرمود: كلام : 66 اءَنصارِ، قَالُوا: لَمَّا انْتَهَتْ إِلَى اءَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع اءَنْبَاءُ السَّقِيفَةِ بَعْدَ وَفَاةِ رَسُولِ اللَّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيهِ وَ آلِه قَالَ: مَا قَالَتِ الْاءَنْصَارُ؟ قَالُوا: قَالَتْ: مِنَّا اءَمِيرٌ وَ مِنْكُمْ اءَمِيرٌ قَالَ ع سخنى از آن حضرت (ع ) درباره انصار: پس از وفات رسول الله (صلى اللّه عليه و آله ) چون اخبار سقيفه به اميرالمؤ منين (ع ) رسيد، پرسيد انصار چه گفتند گفتند انصار گفته اند، كه اميرى از ما و اميرى از شما.على (ع ) فرمود: كلام : 67 و من كلام له ع لَما قُلّد مُحَمّد بْنَ اءبي بَكْرِ مصر فملكت عَليه وَقتل : سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه ، محمد بن ابى بكر را فرمانرواى مصر نمود و بر اوشوريدند و مصر را از كفش به درآوردند و خودش را كشتند، فرمود: كلام : 68 و من كلام له ع فِى ذَمّ اءصحابه : سخنى از آن حضرت (ع ) در نكوهش اصحابش : كلام : 69 و قال ع فِي سِحرة اليَوم الْذي ضُرِبَ فِيه : آن حضرت در سحرگاه روزى كه ضربتش زدند فرمود : خطبه : 70 و من خطبة له ع فِي ذَم اءَهْل الْعَراق : سخنى از آن حضرت (ع ) در نكوهش مردم عراق : خطبه : 71 و من خطبة له ع عِلْمُ فِيها الناس الصَلاة عَلى النَبي ص : خطبه اى از آن حضرت (ع ) در آن به مردم آموخته است كه چگونه بر پيامبر (ص ) درودفرستند: كلام : 72 ة ، قَالُوا: اءُخِذَ مَرْوَانُ بْنُ الْحَكَمِ اءَسِيرا يَوْمَ الْجَمَلِ فَاسْتَشْفَعَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ ع إ لَى اءَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع فَكَلَّمَاهُ فِيهِ، فَخَلَّى سَبِيلَهُ، فَقالا لَهُ: يُبَايِعُكَ يَا اءَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ؟ فَقالَ ع : سخنى از آن حضرت (ع ) درباره مروان بن حكم در بصره ، مروان بن حكم در جنگجمل اسير شد. امام حسن و امام حسين (ع )، نزد اميرالمؤ منين شفاعتش كردند و على (ع ) از بنداسارت آزادش نمود. پدر را گفتند يا اميرالمؤ منين ، مروان با تو بيعت نمى كند على (ع ) درپاسخ آن دو چنين فرمود: خطبه : 73 و من خطبة له ع لِما عَزَموا عَلى بَيْعَة عُثْمان : سخنى از آن حضرت (ع ) چون ديگران آهنگ بيعت با عثمان نمودند: كلام : 74 و من كلام له ع لَما بَلَغَه اتهام بَني اءميّة له بِالْمُشاركة فِي دَمِّ عُثْمان : سخنى از آن حضرت (ع ) وقتى كه شنيد بنى اميه او را به شركت درقتل عثمان متهم مى كنند: خطبه : 75 و من خطبة له ع في الحث على العمل الصالح خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه در آن مردم را بهعمل صالح ترغيب مى كند كلام : 76 و من كلام له ع سخنى از آن حضرت (ع ) كلام : 77 من كلمات كان ع يَدْعُو بها: از سخنان آن حضرت (ع ) در دعا: كلام : 78 و من كلام له ع قالَهُ لِبَعْضِ اءَصْحابه لِما عِزْمِ عَلَى الْمَسير إ لى الخَوارج ، وَ قَدْ قالَ له : يااءميرالمؤ منين إ ن سَرت فِي هَذا الْوَقت ، خَشيت اءَن لا تَظْفر بِمُرادك ، مِنْ طريق عِلم النُجوم .فَقَالَ ع : سخنى از آن حضرت (ع ) آنگاه ، كه آهنگ خوارج كرد، يكى از اصحابش او را گفت اى اميرالمؤ منينبه شهادت علم نجوم ، اگر در اين ساعت حركت كنى مى ترسم كه به مراد خويش نرسى . على(ع ) در پاسخ او فرمود: خطبه : 79 و من خطبة له ع بَعْدَ فَراغَه مِن حَرْب الجَمل سخنى از آن حضرت (ع ) پس از فراغت از جنگ جمل كلام : 80 و من كلام له ع في الزهد سخنى از آن حضرت (ع ) در زهد كلام : 81 و من كلام له ع فِي صِفة الدُنيا: سخنى از آن حضرت (ع ) در نكوهش دنيا خطبه : 82 و من خطبة له ع وَ تَسْمى الغراء وَ هِي الخُطْبَة العَجيبَة خطبه اى از آن حضرت (ع ) آن را خطبه غرّاء ناميده اند كه از خطبه هاى شگفت انگيز آن حضرت(ع ) است خطبه : 83 و من خطبة له ع فِي ذِكر عمرو بْن العاص سخنى از آن حضرت (ع ) درباره عمرو بن عاص خطبه : 84 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 85 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 86 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 87 وَ مِنْ خُطْبَةٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 88 و من خطبة له عليه السلام خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 89 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 90 و من خطبة له ع تَعْرِف بِخطبة الا شباح وَ هِي مِن جَلائِل خُطْبَه وَ كانَسائِل سَاءَلَهُ اءَنْ يَصِفْ الله لَهُ حَتى كَانَّه يَراه عَيانا فَغَضَبُ لذلِك . خطبه اى از آن حضرت (ع )، اين خطبه به خطبه اشباح معروف است . و از خطبه هاىجليل و گرانقدر اوست . كسى از اوخواست كه خدا را برايش ‍ توصيف كند، آنسان كه گويى اورا به چشم مى بيند. اميرالمؤ منين از اين سخن خشمگين شد. كلام : 91 و من كلام له ع لَمَا اُرِيدَ عَلَى الْبَيْعَةِ بَعْدِ قَتِل عُثْمانَ خطبه اى از آن حضرت (ع ) پس از كشته شدن عثمان كه خواستند با او بيعت كنند: خطبه : 92 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 93 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 94 و من خطبة له ع از خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 95 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 96 و من خطبة له ع سخنى از آن حضرت (ع ) كلام : 97 و من كلام له ع سخنى از آن حضرت (ع ) خطبه : 98 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 99 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 100 و من خطبة له ع تَشْتَمِلُ عَلى ذِكُرِ الْمَلاحِمِ خطبه اى از آن حضرت (ع ) مشتمل بر پيشگوييهايى خطبه : 101 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) در همين باب : خطبه : 102 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 103 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) ،گزيده اى از آن را كه با اين روايت متفاوت است پيش از اين آورديم . خطبه : 104 و من خطبة له ع از خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 105 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) كلام :106 و من كلام له ع فِي بَعضِ اءَيَامِ صِفَينَ سخنى از آن حضرت (ع ) در يكى از روزهاى صفين : خطبه : 107 و من خطبة له ع وَ هِىٍَّ مِنْ خُطَبِ الْمَلاحِمِ خطبه اى از آن حضرت (ع ) در اين خطبه از وقوع پيشامدهاى بزرگ ياد مى كند خطبه : 108 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 109 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 110 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 111 و من خطبة له ع ذَكَرَ فِيها مَلَكَ الْمَوْتِ ع وَ تَوَفِّيَةُ اءلاءنفُسَ: از خطبه اى از آن حضرت (ع ) در آن از ملك الموت ياد كرده و گرفتن او جانها را: خطبه : 112 و من خطبة له ع في ذم الدنيا خطبه اى از آن حضرت (ع ) در نكوهش دنيا خطبه : 113 و من خطبة له ع و فيها مواعظ للناس خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه در آن پندهائى براى مردم است خطبه : 114 و من خطبة له ع فِي الاْستِسقاءِ: خطبه اى از آن حضرت (ع ) در طلب باران خطبه : 115 و من خطبة له ع و فيها ينصح اءصحابه خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه در آن يارانش را نصيحت مى كند خطبه : 116 و من كلام له ع سخنى از آن حضرت (ع ) كلام : 117 و من كلام له ع فى الصالحين من اءصحابه سخنى از آن حضرت (ع ) در باره ياران خوبش كلام : 118 و من كلام له ع وَ قَدْ جَمَعَ النَاسَ وَ حَضَّهُمْ عَلَى الْجِهادِ فَسَكَتُوا مَلِيا، فَقَالَ ع : سخنى از آن حضرت (ع ) در حاليكه مردم را گرد آورده بود و به جهاد تحريض مى كرد. و آنان، همچنان ، مهر سكوت بر لب ، پاسخى نمى دادند. به آنها فرمود: كلام : 119 و من كلام له ع سخنى از آن حضرت (ع ) كلام :120 و من كلام له ع وَ قَدْ قامَ رَجُلٌ مِنْ اءَصْحابِهِ فَقالَ: نَهَيْتَنا عَنِ الْحُكُومَةِ ثُمَّ اءَمَرْتَنا بِها، فَلَمْنَدْرِ اءَيُّ الْاءَمْرَيْنِ اءَرْشَدُ؟ فَصَفَقَ ع إِحْدَى يَدَيْهِ عَلَى الْاءُخْرَى . ثُمَّ قَالَ: سخنى از آن حضرت (ع ) يكى از اصحابش برخاست و گفت : ما را از حكميت منع مى كردى و سپسخود حكمى برگماشتى ندانيم كداميك از اين دو به صواب نزديكتر است ، على (ع ) دست بردست زد و فرمود: كلام :121 و من كلام له ع قالَهُ لِلْخَوارِجِ، وَ قَدْ خَرَجَ إِلَى مُعَسْكَرِهِمْ وَ هُمْ مُقِيمُونَ عَلَى إِنْكَارِ الْحُكُومَةِ سخنى از آن حضرت (ع ) اين سخن خطاب به خوارج است ، هنگامى كه به لشكرگاهشان رفتهبود و آنان ، همچنان ، در مورد حكميت خرده مى گرفتند. كلام : 122 و من كلام له ع قالَهُ لا صْحابِهِ فِي ساعَةِ الْحَرْبِ: سخنى از آن حضرت (ع ) به اصحاب خود در عرصه پيكار فرمود: كلام : 123 و من كلام له ع سخنى از آن حضرت (ع ) كلام : 124 و من كلام له ع فِي حَثِّ اءَصْحابِهِ عَلَى الْقِتالِ: سخنى از آن حضرت (ع ) در برانگيختن اصحابش به جهاد: كلام :125 و من كلام له ع فِى مَعْنى الْخَوارِج لَمَا اءَنْكَرُوا تَحْكِيمَ الرَّجالِ، وَ يَذُمُّ فِيِه اءَصْحابَهُ فِىالتَّحْكِيمِ، فَقالَ عَلَيْهِالسَّلامُ: سخنى از آن حضرت (ع ) درباره خوارج . هنگامى كه حكميت مردان را منكر شدند. اينك اصحابش رانكوهش مى كند. كلام : 126 و من كلام له ع لَمَّا عُوتِبَ عَلى التَّسوِيَةَ في الْعَطاءِ: سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه او را مورد عتاب قرار دادند كه چرا عطايا را به تساوىتقسيم مى كند. كلام : 127 و من كلام له ع لِلْخَوارِجِ اءَيْضا سخنى از آن حضرت (ع ) خطاب به خوارج كلام : 128 و من كلام له ع فِيما يَخْبِرُ بِهِ عَنِ الْمَلاحِمِ بِالْبَصْرَةِ: سخنى از آن حضرت (ع ) از حوادث شگرف بصره خبر مى دهد: خطبه : 129 و من خطبة له ع فِي ذِكْرِ الْمَكايِيلِ وَالْمَوازِينِ: خطبه اى از آن حضرت (ع ) درباره پيمانه ها و ترازوها: كلام : 130 و من كلام له ع لا بِي ذَرٍ، رَحِمَهُ اللَهُ، لَمَا اءُخْرِجَ إ لَى الرَّبَذَةِ: سخنى از آن حضرت (ع ) در خطاب به ابوذر، رحمه الله ، هنگامى كه عثمان او را به ربذهتبعيد كرد: كلام : 131 و من كلام له ع سخنى از آن حضرت (ع ) خطبه : 132 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 133 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) كلام : 134 و من كلام له ع وَ قَدْ شاوَرَهُ عُمَرُ بْنُ الْخَطَابِ في الْخُرُوج إ لى غَزْوِ الرَّومِ بِنَفْسِهِ: سخنى از آن حضرت (ع ) عمر براى اينكه خود به نبرد روميان رود با او مشورت كرد و على (ع) فرمود: كلام : 135 و من كلام له ع وَ قَدْ وَقَعتْ مُشاجَرَةُ بَينَهُ وَ بَيْنَ عُثْمانَ، فَقالَالْمُغِيرَةُ بْنَ الاَْخْنَس لِعُثْمانَ:اءَنَااءَكْفِيكَهُ، فَقالَ عَلى عَلَيْهِ السَّلامُ لِلْمُغِيرَةِ: سخنى از آن حضرت (ع ). روزى ميان او و عثمان مشاجره اى در گرفت . مغيرة بن اخنس ، كه درآنجا بود، به عثمان گفت من تو را در برابر او بسنده ام و اميرالمؤ منين مغيره را فرمود: كلام : 136 و من كلام له ع في اءمر البيعة سخنى از آن حضرت (ع ) در مورد بيعت كلام : 137 و من كلام له ع فى مَعْنى طَلْحَةَ وَ الزُبَيْرِ: سخنى از آن حضرت (ع ) درباره طلحه و زبير: خطبه : 138 و من خطبة له ع يُومِئُ فِيها إ لى ذِكْرِ الْمَلاحِمِ: سخنى از آن حضرت (ع ) در آن به حوادث بزرگ اشارت دارد: كلام : 139 و من كلام له ع في وَقْتِ الشُّورى : سخنى از آن حضرت (ع ) هنگام شورا: كلام : 140 و من كلام له ع في النَهْي عَنْ غِيَبةِ النَّاسِ: سخنى از آن حضرت (ع ) در نهى از غيبت مردم : كلام : 141 و من كلام له ع فى النهى عن سماع الغيبة و فى الفرق بين الحق والباطل سخنى از آن حضرت (ع ) در نهى از شنيدن غيبت و فرق ميان حق وباطل كلام : 142 و من كلام له ع سخنى از آن حضرت (ع ) خطبه : 143 و من خطبة له ع في الاْسْتِسْقاءِ: خطبه اى از آن حضرت (ع ) در طلب باران : خطبه : 144 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 145 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 146 و من كلام له ع لِعُمَرَ بْنِ الْخَطَابِ وَ قَدِ اسْتَشارَهُ عمر بن الخطاب فِي الشُخُوصِ لِقِتالِالْفُرْسِ بِنَفْسِهِ: سخنى از آن حضرت (ع ) به عمر بن الخطاب گفت هنگامى ، كه با او مشورت كرد، كه خود بهجنگ ايرانيان برود: خطبه : 147 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) كلام : 148 و من كلام له ع فِي ذِكْرِ اءَهْلِ الْبَصرَةِ: سخنى از آن حضرت (ع ) درباره مردم بصره : كلام : 149 و من كلام له ع قَبْلَ مَوْتِهِ: سخنى از آن حضرت (ع ) پيش از وفاتش : خطبه : 150 و من خطبة له ع يُومِىٌٍّ فِيها إ لَى اءلْمَلاحِمِ: خطبه اى از آن حضرت (ع ) به حوادث بزرگ اشارت دارد: خطبه : 151 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 152 و من خطبة له ع فى صفات اللّه جل جلاله و صفات اءئمة الدين خطبه اى از آن حضرت (ع ) در صفات خداوند و امامن دين خطبه : 153 و من خطبة له ع يذكر فيها فضائلاءهل البيت خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه در آن از فضائلاهل بيت مى فرمايد خطبه : 154 و من خطبة له ع يَذْكُرُ فِيها بَدِيعَ خِلْقَةِ الْخُفَاشِ: خطبه اى از آن حضرت (ع ) در آن آفرينش بديع خفاش را بيان مى كند: كلام : 155 و من كلام له ع خاطَبَ بِهِ اءَهْلَ الْبَصرَةِ عَلى جَهَةِ اقْتِصاصِ الْملاحِمِ: سخنى از آن حضرت (ع ) خطاب به مردم بصره و در آن از پيش آمدهاى سخت حكايت كند: خطبه : 156 و من خطبة له ع يحث الناس على التقوى خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه در آن مردم را به پرهيزگارى مى خواند خطبه : 157 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 158 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 159 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 160 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) كلام : 161 و من كلام له ع لِبَعْضِ اءَصْحابِهِ وَ قَدْ سَاءَلَهُ كَيْفَ دَفَعكُمْ قَوْمُكُمْ عَنْ هذَا الْمَقامِ وَ اءَنْتُمْ اءَحَقُبِهِ؟ فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: سخنى از آن حضرت (ع ) به يكى از اصحابش كه از او پرسيد: چگونه قومتان شما را از اينمقام (يعنى خلافت ) باز داشتند، در حالى كه ، از ديگران سزاوارتر بدان بوديد؟ چنين پاسخداد: خطبه : 162 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) كلام : 163 و من كلام له ع لَمّا اجْتَمَعَ النّاسُ اِلَيْهِ وَ شَكَوْا ما نَقْمُوهُ عَلى عُثْمانَ، وَ سَاءَلُوهُ مُخاطَبَهُ عَنْهُمْوَاسْتَعتابَهُ لَهُمْ، فَدْخَلَ ع عَلى عُثْمانَ فَقالَ: سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه مردم نزد او گرد آمدند و، در آنچه از عثمان ناپسندشانافتاده بود، به وى شكايت كردند و خواستند كه از سوى آنها با عثمان سخن گويد و بخواهدتا خشنودشان سازد، نزد عثمان شد و چنين گفت : خطبه : 164 و من خطبة له ع يَذْكُرُ فِيها عَجِيبَ خِلْقَةِ الطاوُوسِ: خطبه اى از آن حضرت (ع ) در آن به ذكر آفرينش شگفت طاووس مى پردازد: خطبه : 165 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 166 و من خطبة له ع في اءَوِّلِ خِلافَتِه : خطبه اى از آن حضرت (ع ) در آغاز خلافتش فرمود: كلام : 167 و من كلام له ع بَعْدَ ما بُويِعَ بِالْخِلافَةِ، وَ قَدْ قالَ لَهُ قَومْ مِنَ الصَّحابَةِ لَوْ عاقَبْتَ قَوْمامِمَّناءَجْلَبَ عَلى عُثْمانِ؟ فَقَالِ عَلَيْهِالسَّلامُ: خطبه اى از آن حضرت (ع ) پس از آنكه به خلافت با او بيعت كردند، جمعى از صحابه او راگفتند، چه شود اگر كسانى را كه بر عثمان شوريدند، كيفر دهى ؟ على (ع ) فرمود: خطبه : 168 و من خطبة له ع عِندَ مَسِيرِ اءصْحابِ الْجَمَلِ إ لَى الْبَصْرَةِ: خطبه اى از آن حضرت (ع ) هنگام رهسپار شدن اصحابجمل به بصره : كلام : 169 َابِ الْجَمَلِ لِتَزُولَ الشُّبْهَةُ مِنْ نُفُوسِهِمْ، فَبَيَّنَ لَهُ، ع ، مِنْ اءَمْرِهِ مَعَهُمْ مَا عَلِمَ بِهِ اءَنَّهُ عَلَى الْحَقِّ، ثُمَّ قَالَ لَهُ: بَايِعْ، فَقَالَ: إِنِّي رَسُولُ قَوْمٍ وَ لاَ اءُحْدِثُ حَدَثا حَتَّى اءَرْجِعَ إِلَيْهِمْ، فَقَالَ ع سخنى از آن حضرت (ع ) روى سخن با يكى از عربهاست ، هنگامى كه ، امام (ع ) به بصرهنزديك شد، مردم بصره ، عربى را نزد او فرستادند تا حقيقت حالش را با اصحابجمل معلوم دارد، مگر شبهه از دلشان برود. على (ع ) حقيقت كار خود را با آن مردم آنچنان بيانكرد كه آن مرد دريافت كه حق با اوست . پس ، على (ع ) او را گفت بيعت كن . آن مرد گفت كه منفرستاده قومى هستم ، كارى نخواهم كرد تا نزد آنان بازگردم . على (ع ) او را گفت : كلام : 170 و من كلام له ع لَمَا عَزَمَ عَلى لِقاءِ اءلْقَوْم بِصِفِّينَ: سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه عزم نبرد آن قوم را در صفين داشت : خطبه : 171 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 172 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) كلام : 173 و من كلام له ع فِي مَعْنى طَلْحَةَ بْنِ عُبَيْدِ اللّ هِ: سخنى از آن حضرت (ع ) درباره طلحة بن عبيد الله : خطبه : 174 من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 175 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) كلام : 176 و من كلام له ع فِى مَعْنَى الْحَكَمَيْنِ: سخنى از آن حضرت (ع ) در باب آن دو حكم : خطبه : 177 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) كلام : 178 و من كلام له ع وَ قَدْ سَاءَلَهُ ذِعْلِبُ الْيَمَانِيُّ فَقَالَ: هَلْ رَاءَيْتَرَبَّكَ يَا اءَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ؟ فَقَالَع : سخنى از آن حضرت (ع ) ذعلب يمانى از او پرسيد: ((يا اميرالمؤ منين آيا پروردگارت را ديدهاى ؟)) على (ع ) فرمود: خطبه : 179 و من خطبة له ع فِي ذَمَّ اءَصْحابِهِ: خطبه اى از آن حضرت (ع ) در نكوهش يارانش : كلام : 180 و من كلام له ع وَ قَدْ اءَرْسَلَ رَجُلاً مِنْ اءَصْحَابِهِ يَعْلَمُ لَهُ عِلْمَ اءَحْوَالِ قَوْمٍ مِنْ جُنْدِ الْكُوفَةِ قَدْ هَمُّوابِاللِّحَاقِ بِالْخَوَارِجِ، وَ كَانُوا عَلَى خَوْفٍ مِنْهُ ع ، فَلَمَّا عَادَ إِلَيْهِ الرَّجُلُ قَالَ لَهُ: سخنى از آن حضرت (ع ) مردى از اصحاب خود را فرستاد تا بداند كه آياجماعتى از سپاهكوفه كه مى خواستند به خوارج بپيوندند ولى از آن حضرت بيم داشتند، اكنون چه مى كنند.چون آن مرد نزد او بازگشت ، پرسيد: خطبه : 181 الْكُوفَةِ، وَ هُوَ قائِمٌ عَلَى حِجارَةٍ نَصَبَها لَهُ جَعْدَةُ بْنُ هُبَيْرَةَ الْمَخْزُومِيُّ، وَ عَلَيْهِ مِدْرَعَةٌ مِنْ صُوفٍ، وَ حَمائِلُ سَيْفِهِ لِيفٌ، وَ فِي رِجْلَيْهِ نَعْلانِ مِنْ لِيفٍ، وَ كَاءنَّ جَبِينَهُ ثَفِنَةُ بَعِيرٍ. فَقَالَ ع : خطبه اى از آن حضرت (ع ) از نوف بكالى روايت شده است كه گفت : اميرالمؤ منين اين خطبه رابراى ما در كوفه ادا فرمود. و او كه بر سنگى كه جعدة بن هبيره المخزومى براى او نصبكرده بود، ايستاده بود. جبّه اى پشمين بر تن داشت و بند شمشيرش از ليف خرما بود و پاىافزارى از ليف خرما به پاى داشت و نشان سجده بر پيشانيش چون پينه هاى زانوى شتر پيدابود. و چنين فرمود: خطبه : 182 من خطبة له ع از خطبه اى از آن حضرت (ع ) كلام : 183 و من كلام له ع قالَهُ لِلْبُرْجِ بْنِ مُسْهِرٍ الطَائِىٍِّّ وَ قَدْ قالَ لَهُ بِحَيْثُ يَسْمَعُهُ: ((لا حُكْمُ إِلالِلّهِ))،وَ كانَ مِنَ الْخَوارِج : سخنى از آن حضرت (ع ) به برج بن مسهر طايى فرمود، هنگامى كه برج به گونه اى كهامام بشنود گفت : ((لا حكم الا للّه )) هيچ دارويى جز از آن خدا نيست . و برج از خوارج بود. خطبه : 184 خطبة له ع رُوِيَ اءَنَّ صَاحِبا لِاءَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع يُقالُ لَهُ:هَمَّامٌ كانَ رَجُلاً عابِدا،فَقالَ لَهُ: يا اءَمِيرَالْمُؤْمِنِينَ صِفْلِيَالْمُتَّقِينَ حَتَّى كَاءَنِّي اءَنْظُرُ إِلَيْهِمْ،فَتَثَاقَلَ ع عَنْ جَوَابِهِ،ثُمَّ قَالَ: خطبه اى از آن حضرت (ع ) گويند كه اميرالمؤ منين (ع ) را مصاحبى بود به نام همام كه مردىعبادت پيشه بود. روزى گفتش كه اى اميرالمؤ منين ، پرهيزگاران را برايم وصف كن . آنسان كهگويى در آنها مى نگرم . على (ع ) در پاسخش درنگ كرد، سپس گفت : خطبه : 185 و من خطبة له ع يَصِفُ فِيهَا الْمُنافِقِينَ: خطبه اى از آن حضرت (ع ) در وصف منافقان : خطبه : 186 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 187 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 188 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 189 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 190 و من كلام له ع كانَ يُوصِي بِهِ اءصْحابَهُ: سخنى از آن حضرت (ع ) به ياران خود سفارش مى كند: كلام : 191 و من كلام له ع في معاوية سخنى از آن حضرت (ع ) در باره معاويه كلام : 192 و من كلام له ع سخنى از آن حضرت (ع ) كلام : 193 و من كلام له ع رُوِيَ عَنْهُ اءَنَّهُ قالَهُ عِنْدَ دَفْنِ سَيِّدَةِ النِّساءِ فَاطِمَةَع كَالْمُناجِي بِهِ رَسُولَ اللَّهِص عِنْدَ قَبْرِهِ: سخنى از آن حضرت (ع ) اين سخن از آن حضرت روايت شده كه هنگام به خاك سپردن سيده زنان، فاطمه (عليهما السلام ) بر سر قبر رسول اللّه (ص )، چنانكه گويى با او راز مى گويد،بيان داشته است : كلام : 194 و من كلام له ع سخنى از آن حضرت (ع ) كلام : 195 و من كلام له ع كانَ كَثِيرا ما يُنادِي بِهِ اءَصْحابَهُ: سخنى از آن حضرت (ع ) همواره در ميان اصحاب خود چنين ندا مى داد: كلام : 196 و من كلام له ع كَلَّمَ بِهِ طَلْحَةَ وَالزُّبَيْرَ بَعْدَ بَيْعَتِهِ بالخِلافَة ، وَ قَدْ عَتَبا عَلَيْهِ مِن تَرْكِمَشْوَرَتِهما، والاستِعانَةِ فِي الاءُمُوربهما: سخنى از آن حضرت (ع ) خطاب به طلحه و زبير، پس از بيعت به خلافت . آن دو از اينكه امام(ع ) در كارها با آنها مشورت نكرده و از ايشان يارى نخواسته ، اظهار ناخشنودى كرده بودند. كلام : 197 و من كلام له ع وَ قَدْ سَمِعَ قَوْما مِنْ اءَصحابِهِ يَسِبُّونَ اءَهْلَ الشامِ اءَيّامَ حَرْبِهِمْ بِصِفِّينَ: سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه شنيد گروهى از اصحابش در جنگ صفين ، شاميان را دشناممى گويند چنين فرمود: كلام : 198 و من كلام له ع فِي بَعْضِ اءيّامِ صِفَينِ وَ قَدْ رَاءى الْحَسَنَ ابْنَهُ ع يَتَسَرَّعُ إ لَى الْحَرْبِ: سخنى از آن حضرت (ع ). در يكى از روزهاى جنگ صفين فرزندش حسن (ع ) را ديد كه به جنگمى شتابد و چنين فرمود: كلام : 199 و من كلام له ع قالَهُ لَمَّا اضْطَرَبَ عَلَيْهِ اءصْحابُهُ فِي اءمْرِ الْحُكُومَةِ: سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه يارانش در باب حكميت با او راه مخالفت پيش گرفتند،فرمود: كلام : 200 و من كلام له ع بِالبَصْرَةِ وَ قَدْ دَخَلَ عَلَى الْعَلاءِ بنِ زِيادٍالْحارِثِي وَ هُوَ مِن اءَصْحابِهِ يَعُودُهُ،فَلَما رَاءى سَعَةَ دارِهِ قالَ: سخنى از آن حضرت (ع ) امام (ع ) در بصره به عيادت علاء بن زياد حارثى رفت و علاء ازاصحابش بود. چون فراخى خانه اش را ديد، چنين فرمود: كلام : 201 و من كلام له ع وَ قَدْ سَاءَلَهُ سائِلُ عن اءَحادِيثِ الْبِدَعِ وَ عَمَا فِي اءَيْدِي النَاسِ مِنِ اخْتِلافِ الْخَبَرِ،فَقالَ ع : سخنى از آن حضرت (ع ) كسى در باب حديثهاى مجعول و خبرهاى گوناگون كه در دست مردماست از او سؤ ال كرد و آن حضرت (ع ) چنين فرمود: خطبه : 202 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 203 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 204 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 205 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) كلام : 206 و من دعاء له ع كان يدعو به كثيرا از دعاهاى آن حضرت كه فراوان مى خواند: خطبه : 207 و من خطبة له ع خَطَبَها بِصِفَّينَ: خطبه اى از آن حضرت (ع ) در صفين : كلام : 208 و من كلام له ع سخنى از آن حضرت (ع ) كلام : 209 و من كلام له ع لَمَا مَرَّ بِطَلْحَةَ وَ عَبْدِ الرَّحْمنِ بْنِ عَتابِ بْنِ اءسِيدٍ وَ هُما قَتِيلانِ يَوْمَ الْجَمَلِ: سخنى از آن حضرت (ع ) در جنگ جمل بر كشته طلحه و عبد الرحمان بن عتاب بن اسيد گذشت وچنين فرمود: كلام : 210 و من كلام له ع سخنى از آن حضرت (ع ) كلام : 211 و من كلام له ع يَحُثُ فِيهِ اءصْحابَهُ عَلَى الْجِهادِ سخنى از آن حضرت (ع ) در برانگيختن اصحابش به جنگ : كلام : 212 و من كلام له ع قالَهُ بَعْدَ تِلاوَتِهِ اءَلْهاكُمُ التَّكاثُرُ حَتّى زُرْتُمُ الْمَقابِرَ: سخنى از آن حضرت (ع ) پس از تلاوت الهيكم التكاثر حتى زُرتم المقابر((71)) فرمود: كلام : 213 و من كلام له ع قالَهُ عِندَ تِلاوَتِهِ رِجالٌ لا تُلْهِيهِمْ تِجارَةٌ وَ لابَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللّهِ: سخنى از آن حضرت (ع ) هنگام تلاوت آيه رجال لا تلهيهم تجارة و لا بيع عن ذكر الله ((72)): كلام : 214 و من كلام له ع قالَهُ عِندَ تِلاوَتِهِ يا اءَيُّهَا الْإِنْسانُ ما غَرَّكَ بِرَبِّكَالْكَرِيمِ: سخنى از آن حضرت (ع ) هنگام تلاوت يا ايها الانسان ما غرّك بربّك الكريم ((73)) فرمود: كلام : 215 و من كلام له ع سخنى از آن حضرت (ع ) كلام : 216 و من دعاء له ع دعايى از آن حضرت (ع ) خطبه : 217 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) كلام : 218 و من دعاء له ع دعايى از آن حضرت (ع ) كلام : 219 و من كلام له ع سخنى از آن حضرت (ع ) كلام :220 و من كلام له ع فِي وَ صْفِ بَيْعَتهِ بِالْخِلافَةِ، وَ قَدْ تَقَدَّمَ مِثْلُهُ بِاءَلْفاظٍ مُخْتَلِفةٍ. سخنى از آن حضرت (ع ) در وصف بيعت با او به خلافت . نظير اين سخن با الفاظى ديگر،پيش از اين گذشت . خطبه : 221 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 222 و من خطبة له ع خَطَبَها بِذِي قارٍ وَ هُوَ مُتَوَجَّهٌ إ لَى الْبَصْرَةِ، ذَكَرَهَا الْواقِدِىٌٍّ فِي كِتابِ الْجَمَلِ: خطبه اى از آن حضرت (ع ) در ذوقار ادا فرمود. هنگامى كه به بصره مى رفت . آن را واقدى دركتاب الجمل آورده است : كلام : 223 و من كلام له ع كَلَّمَ بِهِ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ زَمَعَةَ وَ هُوَ مِنْ شِيعَتِهِ، وَذلِكَ اءَنَّهُ قَدِمَ عَلَيْهِ فِي خِلافَتِهِيَطْلُبُ مِنْهُ مالا،ً فَقَالَ ع : سخنى از آن حضرت (ع ). به عبد الله بن زمعه فرمود و او از شيعيانش بود. در ايام خلافتشنزد او آمد و مالى طلبيد و على (ع ) در پاسخش چنين فرمود: كلام : 224 و من كلام له ع سخنى از آن حضرت (ع ) كلام : 225 و من كلام له ع رَوى ذِعْلَبٌ الْيَمانِيُّ عَنْ اءَحْمَدَ بْنِ قُتَيْبَةَ عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ يَزِيدَ عَنْ مالِكِ بْنِدِحْيَةَ قالَ: كُنَّا عِنْدَ اءَمِيرِ الْمُؤْمنِيِنَ ع وَ قَدْ ذُكِرَ عِنْدَهُ اخْتِلافُ النَّاسِ، فَقَالَ: سخنى از آن حضرت (ع ). ذعلب يمانى از احمد بن قتيبه از عبد الله بن يزيد از مالك بن دحيه روايت مى كند كه گفت ما نزد اميرالمؤ منين (ع ) بوديم . در آنجا از اختلاف مردم سخن رفت و آن حضرت فرمود: كلام : 226 و من كلام له ع قالَهُ وَ هُوَ يَلِي غُسْلَ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ تَجْهِيزَهُ: سخنى از آن حضرت (ع ) به هنگام غسل دادن و كفن كردنرسول الله (ص ) فرمود: خطبه : 227 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 228 و من خطبة له ع فِي التَّوحِيدِ وَ تَجْمَعُ هذِهِ الْخُطْبَةُ مِنْ اءُصُولِ الْعِلْمِ مَا لا تَجْمَعُهُ خُطْبَةٌ غَيْرُها: خطبه اى از آن حضرت (ع ) در توحيد است و در اين خطبه ازاصول علم چيزى گردآورده كه در ديگر خطبه ها نيست . خطبه : 229 و من خطبة له ع تَخْتَصُّ بِذِكْرِ الْمَلاحِمِ: خطبه اى از آن حضرت (ع ) در آن اشارت است به پيشامدهاى ناگوار آينده خطبه : 230 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 231 و من خطبة له ع سخنى از آن حضرت (ع ) خطبه : 232 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 233 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) خطبه : 234 صِعَةِ وَ هِىٍَّ تَتَضَمَّنُ ذَمَّ إ بْلِيسَ لَعَنَهُ اللَّهُ عَلَى اءسْتِكْبِارِهِ وَ تَرْكِهِ السُّجُودَ لاَِّدَمَ عَلَيِه السَّلامُ وَ اءنَّهُ اءَوَّلُ مَنْ اءَظْهَرَ الْعَصَبِيَّةَ وَ تَبِعَ الْحَمِيَّةَ، وَ تَحْذِيَر النَاسِ مِن سُلُوك طَرِيقَتِهِ: خطبه اى از آن حضرت (ع ) بعضى اين خطبه را ((قاصعه ))((80)) ناميده اند و آن در نكوهشابليس (لعنه الله ) است به سبب خودپسندى او و سجده نكردنش براى آدم (ع ). او نخستين كسىاست كه عصبيت را آشكار ساخت و از حميّت پيروى نمود. اين خطبه مردم را از رفتن به راه ابليس ‍برحذر مى دارد. كلام : 235 و من كلام له ع قاله لعبد الله بن العباس ، و قد جاءه برسالة من عثمان و هو محصور يساءلهفيها الخروج إ لى ماله بينبع ، ليقل هتف الناس باسمه للخلافة ، بعد اءن كان ساءلهمثل ذلك من قبل ، فقال عليه السلام : سخنى از آن حضرت (ع ) كلام : 236 و من كلام له ع اقتص فيه ذكر ما كان منه بعد هجرة النبي ص ثم لحاقه به : سخنى از آن حضرت (ع ) خطبه : 237 و من خطبة له ع خطبه اى از آن حضرت (ع ) كلام : 238 و من كلام له ع في شاءن الحكمين و ذم اءهل الشام : خطبه اى از آن حضرت (ع ) در باب حكمين و نكوهش مردم شام خطبه : 239 و من خطبة له ع يذكر فيها آل محمد ص خطبه اى از آن حضرت (ع ) در آن آلمحمد را ياد مى كند:

• دعای فرج

  بسم الله الرّحمن الرّحیم     اَللّهُمَّ كُنْ لِوَلِیِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَیْهِ وَعَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَةِ وَفی كُلِّ ساعَةٍ وَلِیّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَلیلاً وَعَیْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً.     اللهم صلّ علی محمّد وآل محمّد و عجّل فرجهم    

• کاوش در تارنما

  جستجو برای:

• پیوست

  • خطبه های نهج البلاغه
  • نامه های نهج البلاغه
  • فهرست
    • فهرست 2
  • امام حسین (ع)