حـمـاد بـن بـشـیـر گـویـد: شـنـیـدم از حـضـرت صـادق عـلیـه السـلام کـه فـرمـود: رسـول خـدا (ص ) فـرمـوده خـداى عـزوجـل فـرماید: هر که بدوستى از من اهانت کند به تحقیق بـراى جـنگ با من کمین کرده است ، و هیچ بنده به چیزى بمن تقرب نجوید که نزد من محبوب تر از آنچه بر او واجب کرده ام باشد، و همانا او بوسیله نماز نافله به من نزدیک شود تا آنجا که من او را دوست بدارم ، و هنگامى که او را دوست بدارم گوش او شوم همان گوشى کـه بـا آن میشنود و چشم او گردم همان چشمى که با آن ببیند، و زبانش شوم همان زبانى کـه بـا آن سـخن گوید، و دست او گردم ، همان دستى که با آن بگیرد، اگر مرا بخواند اجابتش کنم ، و اگر از من خواهشى کند به او بدهم ، و من در کاری که انجام دهم هیچگاه تردید نداشته ام مانند تردیدی که در مرگ مؤ من دارم ، (زیرا) او مرگ را خوش ندارد، و من ناخوش کردن او را.
اصول کافی جلد ۴ اصول کافی جلد ۴ باب کسیکه مسلمانان را آزار کند و خوارشان شمارد روایت ۷