شیخ جلیل علی بن ابراهیم القمی از حضرت صادق علیه السّلام روایت كرده كه چون سر مبارك حضرت سیّد الشهداء را با حضرت علی بن الحسین و اسرای اهل بیت علیهماالسّلام بر یزید وارد كردند علی بن الحسین علیه السّلام را غلّ در گردن بود یزید به او گفت : ای علی بن الحسین ! حمد مر خدایی را كه كشت پدرت را!؟ حضرت فرمود كه لعنت خدا بر كسی باد كه كشت پدر مرا. یزید چون این بشنید در غضب شد فرمان قتل آن جناب را داد، حضرت فرمود: هر گاه بكشی مرا پس ‍ دختران رسول خدا صلی اللّه علیه و آله و سلّم را كه برگرداند به سوی منزلگاهشان و حال آنكه محرمی جز من ندارند. یزید گفت : تو بر می گردانی ایشان را به جایگاه خودشان . پس یزید سوهانی طلبید و شروع كرد به سوهان كردن (غل جامعه ) كه بر گردن آن حضرت بود، پس از آن گفت : ای علی بن الحسین ! آیا می دانی چه اراده كردم بدین كار؟ فرمود: بلی ، خواستی كه دیگری را بر من منّت و نیكی نباشد، یزید گفت : این بود به خدا قسم آنچه اراده كرده بودم . پس یزید این آیه را خواند:

(ما اَصابَكُمْ مِن مُصیبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ اَیْدیكُمْ وَ یَعْفُو عَنْ كثیرٍ.)(1)
حاصل ترجمه آن است كه : گرفتاریها كه به مردم می رسد به سبب كارهای خودشان است و خدا در گذشت كند از بسیاری .
حضرت فرمود: نه چنین است كه تو گمان كرده ای این آیه درباره ما فرود نیامده بلكه آنچه درباره ما نازل شده این است .
(ما اَصابَكُمْ مِنْ مُصیبَةٍ فیِ الاَرْضِ وَ لا فی اَنْفُسِكُمْ اَلا فی كتابٍ مِنْ قَبْلِ اَنْ نَبْرَاَها…)(2).
مضمون آیه آنكه : نرسد مصیبتی به كسی در زمین و نه در جانهای شما آدمیان مگر آنكه در نوشته آسمانی است پیش از آنكه خلق كنیم او را تا افسوس نخورید بر آنچه از دست شما رفته و شاد نشوید برای آنچه شما را آمده . پس حضرت فرمود: مائیم كسانی كه چنین هستند
منتهی الامال
_________________
پی نوشت
1 = سوره مبارکه شوری آیه 30
وَمَا أَصَابَكُم مِّن مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَن كَثِيرٍ
و هر [گونه] مصيبتى به شما برسد به سبب دستاورد خود شماست و [خدا] از بسيارى درمى‏گذرد
2 = سوره مبارکه حدید آیه 22 و 23
مَا أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي أَنفُسِكُمْ إِلَّا فِي كِتَابٍ مِّن قَبْلِ أَن نَّبْرَأَهَا إِنَّ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ * لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ
هيچ مصيبتى نه در زمين و نه در نفسهاى شما [= به شما] نرسد مگر آنكه پيش از آنكه آن را پديد آوريم در كتابى است اين [كار] بر خدا آسان است * تا بر آنچه از دست‏شما رفته اندوهگين نشويد و به [سبب] آنچه به شما داده است‏شادمانى نكنيد و خدا هيچ خودپسند فخرفروشى را دوست ندارد