حکیمی گفته است : عاقل را سزاوار است که بداند که خیری در مردم نیست . و نیز بداند که از آن ناگزیرست . و اگر این بداند، چندان که مقتضی ست با آنان در آمیزد.
***************
مردی ، حکیمی را دشنام داد. حکیم تغافل کرد. مرد گفت : منظور من تویی و حکیم گفت : و چنین است که از تو چشم پوشیدم .
***************
و گفته اند: زبان عاقل در پس دل اوست و دل نادان ، در پس ‍ زبانش .

***************
حکیمی گفته است : صبر دو گونه است : صبر آن چه ناخوش آیند است و صبر بر آن چه که دوست داشتنی ست . اما، شدیدتر از این دو، صبر نفوس ‍ است .
کشکول شیخ بهایی