معاویه بن عمار گوید: شنیدم از امام صادق (علیه السلام ) که می فرمود: در وصیتی که پیغمبر (صلی الله علیه وآله ) به علی (علیه السلام ) فرمود این بود که فرمود: من تو را درباره خویش به چند چیز سفارش کنم که آنها را از من یاد داشت کن ، و دنبال این سخن نیز فرمود: خدایا (در حفظ آن ) یاریش کن :
اول – راستگوئی ، مبادا هرگز دروغی از دهانت بیرون آید؛
دوم – ورع و پارسائی ، مبادا بر خیانتی دلیر گردی (و خیانتی از تو سر زند).
سوم – ترس از خدای عزوجل بدان سان که گویا او را ببینی .
چهارم – بسیار از ترس خدا گریستن که به هر اشک ریختنی هزار خانه در بهشت برایت ساخته شود.
پنجم – نثار کردن مال و جان خود را برای دین و مذهبت .
ششم – پیروی از سنت و روش من در نماز و روزه و صدقه

، اما نماز پنجاه رکعت (شاید دو رکعت (وتیره ) را که پس از نماز عشا نشسته باید خواند از باب اینکه به جای نماز شبست برای کسیکه موفق بدان نشود به حساب نیاورده باشد) و اما روزه در هر ماه سه روز: پنجشنبه اول ماه و چهارشنبه وسط ماه و پنجشنبه آخر ماه ، و اما صدقه تا بتوانی باید بپردازی تا حدی که به تو گویند: اسراف و زیاده روی کردی با اینکه اسراف نمی کنی (یعنی به هر مقدار صدقه بدهی بجا است و اسرافی در آن نیست ) و بر تو باد به نماز شب و بر تو باد به نماز زوال (ظهر) و بر تو باد به نماز زوال و بر تو باد به نماز زوال ، (مجلسی و دیگران گویند: ظاهر این است که مقصود نافله ظهر است ) و بر تو باد به خواندن قرآن در هر حالی ، و بر تو باد به اینکه دستهای خود را در نمازت بلند کنی و بگردانی (یعنی در حال تکبیر گفتن و برگرداندن آن ) و بر تو باد به مسواک کردن باهر وضو، و بر تو باد به اخلاق خوب که با مردم به اخلاق خوب رفتار کنی و از اخلاق بد دوری جوئی و اگر نکردی جز خویشتن را نباید ملامت و سرزنش کنی