حکمت ۱۳۱
و درود خدا بر او، فرمود: (شنید مردی دنیا را نکوهش می ‏کند.) (اخلاقی ، اجتماعی )
۱- توبیخ نکوهش کننده دنیا:
ای نکوهش کننده دنیا، که خود به غرور دنیا مغروری و با باطل‏های آن فریب خوردی خود فریفته دنیایی و آن را نکوهش می ‏کنی آیا تو در دنیا جرمی مرتکب شده‏ا ی یا دنیا به تو جرم کرده است کی دنیا تو را سرگردان کرد و در چه زمانی تو را فریب داد آیا با گورهای پدرانت که پوسیده ‏اند (تو را فریب داد) یا آرامگاه مادرانت که در زیر خاک آرمیده ‏اند آیا با دو دست خویش بیماران را درمان کرده ‏ای و آنان را پرستاری کرده و در بسترشان خوابانده ‏ای ‏درخواست شفای آنان را کرده، و از طبیبان داروی آنها را تقاضا کرده ‏ای در آن صبحگاهان که داروی تو به حال آنان سودی نداشت، و گریه تو فایده‏ ای نکرد، و ترس تو آنان را سودی نرساند، و آنچه می ‏خواستی به دست نیاوردی ، و با نیروی خود نتوانستی مرگ را از آنان دور کنی . دنیا برای تو حال آنان را مثال زد، و با گورهایشان، گور، خودت را به رخ تو کشید.

۲- خوبیها و زیبایی های دنیا:
همانا دنیا سرای راستی برای راست گویان، و خانه تندرستی برای دنیا شناسان، و خانه بی ‏نیازی برای توشه‏گیران، و خانه پند، برای پندآموزان است. دنیا سجده‏گاه دوستان خدا، نمازگاه فرشتگان الهی ، فرودگاه وحی خدا، و جایگاه تجارت دوستان خداست، که در آن رحمت خدا را به دست آوردند، و بهشت را سود بردند. چه کسی دنیا را نکوهش می ‏کند و جدا شدنش را اعلام داشته، و فریاد زد که ماندگار نیست، و از نابودی خود و اهلش خبر داده است و حال آن که (دنیا) با بلای خود بلاها را نمونه آورد، و با شادمانی خود آنان را به شادمانی رساند. در آغاز شب به سلامت گذشت، امّا در صبحگاهان با مصیبتی جانکاه بازگشت، تا مشتاق کند، و تهدید نماید، و بترساند، و هشدار دهد، پس مردمی در بامداد با پشیمانی ، دنیا را نکوهش کنند، و مردمی دیگر در روز قیامت آن را می ‏ستایند، دنیا حقائق را به یادشان آورد، یاد آور آن شدند، از رویدادها برایشان حکایت کرد، او را تصدیق کردند، و اندرزشان داد، پند پذیرفتند.
حکمت ۱۳۲
ضرورت یاد مرگ
(اخلاقی ) و درود خدا بر او، فرمود: خدا را فرشته‏ ای است که هر روز بانگ می ‏زند: بزایید برای مردن، و فراهم آورید برای نابود شدن، و بسازید برای ویران گشتن.
حکمت ۱۳۳
اقسام مردم دنیا
(اخلاقی ) و درود خدا بر او، فرمود: دنیا گذرگاه عبور است، نه جای ماندن، و مردم در آن دو دسته‏ اند: یکی آن که خود را فروخت و به تباهی کشاند، و دیگری آن که خود را خرید و آزاد کرد.
حکمت ۱۳۴
حقوق دوستان
(اخلاقی ، اجتماعی ) و درود خدا بر او، فرمود: دوست، دوست نیست مگر آن که حقوق برادرش را در سه جایگاه نگهبان باشد: در روزگار گرفتاری ، آن هنگام که حضور ندارد، و پس از مرگ.
حکمت ۱۳۵
چهار ارزش برتر
(اخلاقی ) و درود خدا بر او، فرمود: کسی را که چهار چیز دادند، از چهار چیز محروم نباشد، با دعا از اجابت کردن، با توبه از پذیرفته شدند، با استغفار از آمرزش گناه، با شکرگزاری از فزونی نعمت‏ها.
می ‏گویم: (و این حقیقت مورد تصدیق کتاب الهی است که در مورد دعا گفته است: «مرا بخوانید تا خواسته‏ های شما را بپردازم». (قرآن کریم، سوره مؤمن، آیه ۶۰) در مورد استغفار گفته است: «هر آن که به بدی دست یابد یا بر خود ستم روا دارد و از آن پس به درگاه خدا استغفار کند، خدای را آمرزش‏گر و مهربان یابد». (قرآن کریم، سوره نساء، آیه ۱۱۰) در مورد سپاس فرموده است: «بی شک اگر سپاس گزارید، بر نعمت می ‏افزایم». (قرآن کریم، سوره ابراهیم، آیه ۷) و در مورد توبه فرموده است: («تنها توبه را خداوند از کسانی می ‏پذیرد که از سر نادانی به کار زشتی دست می ‏یابند و تا دیر نشده است باز می ‏گردند، تنها چنین کسانند که خداوند در موردشان تجدید نظر می ‏کند، که خدا دانا و حکیم است». (قرآن کریم، سوره نساء، آیه ۱۷)
حکمت ۱۳۶
فلسفه احکام الهی
(اخلاقی ، معنوی )
و درود خدا بر او، فرمود: نماز، موجب نزدیکی هر پارسایی به خداست، و حج جهاد هر ناتوان است. هر چیزی زکاتی دارد، و زکات تن، روزه، و جهاد زن، نیکو شوهر داری است.
حکمت ۱۳۷
صدقه راه نزول روزی
(اخلاقی ، اقتصادی ) و درود خدا بر او، فرمود: روزی را با صدقه دادن فرود آورید.
حکمت ۱۳۸
نقش یا دانش الهی در انفاق
(اخلاقی ، اقتصادی ) و درود خدا بر او، فرمود: آن که پاداش الهی را باور دارد، در بخشش سخاوتمند است.
حکمت ۱۳۹
تناسب امداد الهی با نیازها
(اعتقادی ) و درود خدا بر او، فرمود: کمک الهی به اندازه نیاز فرود می ‏آید.
حکمت ۱۴۰
قناعت و بی ‏نیازی
(اقتصادی ) و درود خدا بر او، فرمود: آن که میانه روی کند تهیدست نخواهد شد
قصار الحکم نهج البلاغه ۱۳۱الی ۱۴۰