امام محمد باقر (ع ) پدران خویش از امیرالمومنین روایت کرد که : در برابر عذاب خدا، دو گونه پناه وجود دارد. یکی از آن دو، از میان رفته است و آن دیگری را پناه گیرید. اما آن امان که از میان رفت ، رسول خداست و آن که باقی ست ، آمرزش خواهی ست . خداوند بزرگ فرمود: ((وما کان الله لیعذبهم و انت فیهم و ما کان معذبهم و هم یستغفرون )) و جامع نهج البلاغه گفته است : این ، از خوبی های استخراج و ظرافت های استنباط است
کشکول شیخ بهایی
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ایه ۳۳ سوره انفال
وَمَا کَانَ اللّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَأَنتَ فِیهِمْ وَمَا کَانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ
تا آنگاه که تو در میانشان هستی خدا عذابشان نکند و تا آنگاه که از خدا آمرزش می طلبند ، نیز خدا عذابشان نخواهد کرد