براى هر چیزى شرافتى است و راستى شرافت مجالس اینست که رو بقبله باشد، هر که خواهد از همه مردم عزیزتر باشد باید از خدا بپرهیزد، هر که خواهد نیرومندترین مردم باشد باید بر خدا توکل کند و هر که خواهد از همه توانگرتر باشد باید بدان چه نزد خداست اعتمادش بیشتر باشد از آنچه خود دارد.
سپس فرمود آیا شما را ببدترین مردم آگاه نکنم؟ گفتند چرا یا رسول الله فرمود: آنکه تنها جاى کند، و از واردان خود دریغ کند، و بنده خود را تازیانه زند، آیا ببدتر از این شما را آگاه نکنم؟ گفتند چرا یارسول الله، فرمود کسى که از لغزش نگذرد و عذر نپذیرد، باز هم فرمود آیا شما را ببدتر از این هم آگاه نکنم؟ گفتند چرا یا رسول الله فرمود: آنکه امید بخیرش نیست و از شرش ایمنى نیست، سپس فرمود شما را ببدتر از این هم خبر ندهم؟ گفتند: چرا یا رسوللله؟ فرمود آنکه مردم را دشمن دارد و مردمش دشمن دارند.
عیسى (ع) در میان بنى اسرائیل به سخنرانى ایستاد و فرمود: اى بنى اسرائیل نزد نادان سخن حکیمانه نگوئید تا بدان ستم کرده باشید، و آن را از اهلش دریغ ندارید تا به آنان ستم کرده باشید و با ظالم همانند نشوید تا فضل شما بیهوده گردد، اى بنى اسرائیل کارها بر سه گونه باشند: کارى که روشن است درستى آن دنبالش بروید. و کارى که روشن است که ناحق و گمراهى است از آن کناره کنید. و کارى که مورد اختلاف است، آن را بخدا برگردانید. آیا مردم شما را نشانه هائیست به نشانه هاى خود رجوع کنید، راستى شما را پایانیست به پایان خود برسید.
راستى مؤمن میان دو هراس است عمرى که گذشته و نمیداند خدا با او چه میکند؟ و عمرى که مانده و نمیداند خدا برایش چه مقدر کرده است، باید بنده خدا از خود براى خودش توشه برگیرد و از دنیایش براى آخرت ذخیره کند، از جوانى پیش از پیر شدن و از زندگى پیش از مردن استفاده کند. سوگند بدان که جانم بدست او است پس از مرگ جاى گله گزارى نیست و پس از دنیا خانه اى نیست جز بهشت یا دوزخ.