جبله مکیه گوید شنیدم میثم تمار قدس الله روحه میگفت :
بخدا این امت پسر پیغمبر خود را در دهم محرم بکشند و دشمنان خدا این روز را روز برکت گیرند این کار شد نیست و در علم خداى تعالى ذکره گذشته می دانم آن را از سفارشى که مولایم امیر المؤمنین (ع) به من نموده و به من خبر داده که همه چیز بر آن حضرت بگریند تا وحشیان بیابان و ماهیان دریا و پرندگان هوا و خورشید و ماه و ستارگان و آسمان و زمین و مؤمنان انس و جن و همه فرشته هاى آسمانها و رضوان و مالک و حاملان عرش بر او بگریند و آسمان خاکستر و خون گرید سپس فرمود لعنت بر قاتلان حسین (ع) واجب است چنانچه بر مشرکان واجب است که با خدا معبودان دیگرى قرار دهند و چنانچه بر یهود و نصارى و مجوس واجب است ، جبله گوید گفتم اى میثم چطور مردم روزى که حسین کشته شود روز برکت گیرند؟
میثم (رضی الله عنه ) گریست و گفت بگمان حدیث مجعولى که آن روز خدا توبه آدم را پذیرفته با آنکه خدا توبه او را در ذیحجه پذیرفته و گمان کنند آن روز خدا یونس را از شکم ماهى برآورده با آنکه خدا یونس را در ذى قعده از شکم ماهى برآورده و گمان کنند آن روزیست که کشتى نوح در آن روز بر جودى استوار شده با اینکه روز هیجدهم ذیحجه بر جودى استوار شده و گمان کنند روزیست که خدا دریا را براى بنى اسرائیل شکافته با اینکه در شهر ربیع الاول بوده سپس گفت اى جبله بدان که حسین بن على روز قیامت سید شهیدان است و یارانش یک درجه بر شهیدان دیگر دارند چون بینى خورشید مانند خون تازه سرخ شده بدان که آقایت حسین کشته شده جبله گوید روزى بیرون شدم و دیدم آفتاب بر دیوارها چون پارچه هاى زعفرانیست شیون کردم و گریستم و گفتم بخدا آقاى ما حسین (ع) کشته شد.