حکمت ۳۲۱
قاطعیّت رهبری در مشورت
(سیاسی، اجتماعی) و درود خدا بر او، فرمود: (عبد اللّه بن عباس در مسئله‏ ای نظر داد که امام آن را قبول نداشت و فرمود) بر تو است که رأی خود را به من بگویی، و من باید پیرامون آن بیندیشم، آنگاه اگر خلاف نظر تو فرمان دادم باید اطاعت کنی.«»
حکمت ۳۲۲
ضرورت تقویت روحیّه مردم پس از جنگ
(سیاسی، اجتماعی) و درود خدا بر او، فرمود: (وقتی امام از جنگ صفّین باز می‏گشت به محلّه شبامیان«» رسید، آواز گریه زنان بر کشتگان جنگ را شنید، ناگاه حرب بن شرحبیل شبامی بزرگ قبیله شبامیان خدمت امام رسید به او فرمود) آیا آن گونه که می‏شنوم، زنان شما بر شما چیره شده ‏اند چرا آنان را از گریه و زاری باز نمی‏دارید (حرب پیاده و امام سوار بر اسب می‏رفتند، به او فرمود) باز گرد، که پیاده رفتن رییس قبیله‏ ای چون تو پشت سر من، موجب انحراف زمامدار و زبونی مؤمن است.
حکمت ۳۲۳
علل انحراف خوارج
(سیاسی، اعتقادی) و درود خدا بر او، فرمود: (در جنگ نهروان هنگامی که از کنار کشتگان خوارج می‏گذشت فرمود) بدا به حال شما آن که شما را فریب داد به شما زیان رساند. (پرسیدند چه کسی آنان را فریفت، ای امیر المؤمنین علیه السّلام فرمود) شیطان گمراه کننده، و نفسی که به بدی فرمان می‏دهد، آنان را با آرزوها مغرور ساخت، و راه گناه را بر ایشان آماده کرد، و به آنان وعده پیروزی داد، و سرانجام به آتش جهنّم گرفتارشان کرد.
حکمت ۳۲۴
خداترس در خلوتگاه ها
(اعتقادی، اخلاقی، تربیتی) و درود خدا بر او، فرمود: از نافرمانی خدا در خلوت‏ها بپرهیزید، زیرا همان که گواه است، داوری کند.
حکمت ۳۲۵
اندوه عزای محمد بن ابی بکر
(سیاسی) و درود خدا بر او، فرمود: (آنگاه که خبر کشته شدن محمد بن ابی بکر را به او دادند فرمود) همانا اندوه ما بر شهادت او، به اندازه شادی شامیان است، جز آن که از آنان یک دشمن، و از ما یک دوست کم شد.