در حدیث صحیح از حضرت رسول صلّی اللّه علیه وآله وسلّم منقول است : هر که مؤ منی را شاد گرداند، مرا شاد گردانیده است و هر که مرا شاد گرداند خدا را خوشنود گردانیده است
************* .
در حدیث معتبر از حضرت امام محمد باقر علیه السّلام منقول است که : تبسم کردن در روی برادر مؤ من حسنه است و خاشاکی از او برداشتن حسنه است ، هیچ عبادتی را خدا دوست تر نمیدارد از شاد گردانیدن مؤ من .
********************
در حدیث دیگرفرمود که : حق تعالی خطاب فرمود به حضرت موسی علیه السّلام بدرستیکه مرا بندگان هستند که بهشت را برای ایشان مباح می کنم ، ایشان را حاکم می گردانم در بهشت ، حضرت موسی گفت پروردگارا کیستند ایشان فرمود کسی که سروری بر قلب مؤ منی داخل کند، پس حضرت موسی فرمود که مؤ منی در مملکت پادشاه جباری بود و آن پادشاه در مقام آزار او بود از او گریخت و به شهر کفار برفت و پناه به کافری برد آن کافر او را جا داد و مهربانی وضیافت کرد چون وقت مرگ آن کافر شد حق تعالی به او وحی فرمود که به عزت وجلال خود سوگند می خورم که اگر تو را در بهشت جای میبود هر آینه تو را به بهشت درمی آوردم ولیکن بهشت حرام است بر کسی که کافر بمیرد پس ‍ خطاب نمود به آتش جهنم که او را بترسان اما مسوزان و امر فرمود که در اول و آخر روز برای او روزی ببرند.
حلیه المتقین