ابوبصیر گوید: به امام عرض کردم : (معناى ) گفتار خداى تعالى (چیست که فرماید:) (به خدا قسم خورندقسمهاى مؤ کد که هر که بمیرد خداوند زنده اش نمى کند (چنین نیست ) بلکه وعده اى کرده که حق است (و حتما انجام دهد) ولى بیشتر مردم نمى دانند، (سوره نحل آیه ۳۸) فرمود: اى ابابصیر تو در این آیه چه مى گوئى (و از مردم چه شنیده اى ؟) عرض ‍ کردم : مشرکان چنین مى پنداشتند و براى رسول خدا (صلى الله علیه و آله ) نیز سوگند مى خورند که خدا مردگان را زنده نمى کند؟ فرمود: نابود باد هر که چنین گوید از اینها بپرس که مشرکان بخدا قسم مى خوردند یا بلات و عزى ؟ (و در این آیه خدا مى فرماید به خدا قسم مى خوردند پس معلوم شود مقصود مشرکان قریش نیستند) گوید: عرض کردم : قربانت پس شما معناى آن را به من یاد ده ، فرمود: اى ابابصیر هنگامى که قائم ما قیام کند خداوند گروهى از شیعیان ما را که دسته هاى شمشیرشان را روى دوششان گذارده اند زنده کند، این خبر بگوش جمعى از شیعیان ما که هنوز نمرده اند برسد آنها به هم گویند: فلانى و فلانى از گورها زنده شده اند و همراه حضرت قائم هستند، ولى چون بگوش دشمنان ما برسد گویند: اى گروه شیعه چقدر دروغ گوئید اکنون هم که دولت دست شما است باز هم دروغ گوئید نه به خدا این افراد (که مى گوئید) زنده نشده اند و تا روز قیامت هم زنده نخواهند شد، پس خداى تعالى گفتار ایشانرا در این آیه حکایت فرموده است