حکمت های نهج البلاغه
حکمت ۲۲۶
طمع ورزی و خواری
(اخلاقی ، اجتماعی ) و درود خدا بر او، فرمود: طمعکاری همواره زبون و خوار است.
حکمت ۲۲۷
ارکان ایمان
(اعتقادی ، معنوی ) و درود خدا بر او، فرمود: (از ایمان پرسیدند). ایمان، بر شناخت با قلب، اقرار با زبان، و عمل با اعضاء و جوارح استوار است.
حکمت ۲۲۸
ارزشها و ضدّ ارزشها
(اخلاقی ، اجتماعی ) و درود خدا بر او، فرمود: کسی که از دنیا اندوهناک می باشد، از قضاء الهی خشمناک است، و آن کس که از مصیبت وارد شده شکوه کند از خدا شکایت کرده، و کسی که نزد توانگری رفته و به خاطر سرمایه اش برابر او فروتنی کند، دو سوّم دین خود را از دست داده است و آن کس که قرآن بخواند و وارد آتش جهنّم شود حتما از کسانی است که آیات الهی را بازیچه قرار داده است، و آن کس که قلب او با دنیا پرستی پیوند خورد، همواره جانش گرفتار سه مشکل است، اندوهی رها نشدنی ، حرصی جدا نشدنی ، و آرزویی نایافتنی .
حکمت ۲۲۹
ارزش قناعت و خوش خلقی
(اخلاقی ، اقتصادی ) و درود خدا بر او، فرمود: آدمی را قناعت برای دولتمندی ، و خوش خلقی برای فراوانی نعمتها کافی است. (از امام سؤال شد تفسیر آیه، فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاهً طَیِّبَهً چیست فرمود) آن زندگی با قناعت است«».
حکمت ۲۳۰
راه به دست آوردن روزی
(اقتصادی ) و درود خدا بر او، فرمود: با آن کس که روزی به او روی آورده شراکت کنید، که او توانگری را سزاوارتر، و روی آمدن روزگار خوش را شایسته تر است