امام صادق علیه السلام فرمود
ای مفضل کسی که تعقل نکند رستگار نگردد و تعقل نکند کسی که نداند،
کسی که بفهمد نجیب می ‏شود
کسی که صبر کند پیروز شود
دانش سپر بدبختی است و راستی عزت است و نادانی زلت
فهمیدن بزرگواری و سخاوت کامیابی و خوش خلقی دوستی آورنده است
کسی که به اوضاع زمانش آگاه باشد اشتباهات بر او هجوم نیارد
دوراندیشی همان بدبینی است
واسطه بین انسان و رسیدن به حقیقت نعمت وجود عالم است و نادان در این میان بدبخت است
خدا دوست کسی است که او را شناخت و دشمن آن که خودسرانه خویش را در زحمت شناسائیش انداخت
خردمند عیب پوش است و نادان فریبنده ا
گر خواهی بزرگوار شوی ملایم باش و اگر خوار شوی درشتی کن
شریف طینت نرم دل است بداصل سخت دل
کس که کوتاهی کند به پرتگاه افتد
کسی که از عاقبت بیم کند از نسنجیده کاری سالم ماند
کسی که ندانسته و ناگاه بکاری در آید بینی خود را بریده است (خود را بنهایت خواری و مذلت انداخته است)
هر که نداند نفهمد و هرکه نفهمد سالم نماند و آنکه سالم نماند عزیز نگردد و هر که عزیز نگردد خرد شود. و آنکه خرد شود سرزنش شود و هر کس چنین باشد سزاوار است که پشیمان شود.
اصول کافی جلد ۱ روایت۲۹