ابن عباس گفت : شنیدم که پیامبر (ص ) گفت : ای مردم ! گسترش آرزوها، مقدم بر رسیدن اجلست . و قیامت جای عرضه کردارهاست . در آن روز، نیکوکار، به کردار خویش خرسندی ست و گنه کار ماءیوس ، به فرصت از دست داده بر کار نیک ، پشیمان .
ای مردم ! آزمندی : بینوایی ست و یاءس از دنیا: بی نیازی . و قناعت : آسایش . گوشه نشینی : عبادتست و کردار نیک : گنج . و دنیا: معدن . آن چه از آن مانده است ، همانند آنست که گذشته است . مثل آب ، نسبت به آب و همگی آن ، به نابودی و نیستی نزدیکست . پس ، اینک . که نفسی چند مانده است . آن را دریابید! و بی ریا باشید! زیرا، آنگاه که راه نفستان گیرد، پشیمانی سود ندارد.
سبب به وجود آمدن اندوه ، هجوم آوردن چیزهای ناخوش آیندی ست که از مافوق ، بر انسان واقع می شود. و علت پیدایش خشم ، هجوم چیزهایی ست که از مادون برای نفس به وجود می آید. خشم ، حرکت بیرونی ست . و اندوه ، حرکت درونی . از خشم ، حمله و انتقام خیزد و از اندوه ، درد و بیماری پنهانی . و از این روست که از اندوه ، مرگ خیزد و از خشم نخیزد
کشکول شیخ بهایی