حماد بن عیسى گوید: امام صادق علیه السلام فرمود:
لقمان به پسرش فرمود:
هنگامى که همراه با گروهى سفر مى کنى ، در کار خود و کار آنها با همسفرانت بسیار مشورت کن .
در برابر آنها، بسیار تبسم کن .
درباره توشه سفر، کریمانه عمل کن .
زمانى که تو را فراخواندند، پاسخگو باش .
اگر از تو یارى خواستند، کمکشان کن .
زیاد نماز بخوان و سکوت اختیار کن .
اگر از تو در کلام حقى گواهى خواستند، گواهى ده .
هنگامى که از تو مشورت خواستند، فکرت را به کار بینداز با تعمق و بینش ‍ پاسخ ده . چون هر کس شرط اخلاص را بکار نبرد، خداوند، تدبیر را از او سلب مى کند.
اگر دیدى همسفران پیاده مى روند، تو نیز با ایشان پیاده راه برو.
چون دیدى آنان به کارى مشغولند، تو نیز با آنان مشغول شو.
چون صدقه اى دادند، تو نیز (در صدقه دادن با ایشان ) شرکت کن .
به سخن کسى که از تو بزرگتر است گوش فرا ده .
چون تو را به کارى امر کنند موافقت کن . چرا که عدم موافقت برانجام امور، نشانه عجز است .
اگر در مقصد تردید دارید، بایستید و مشورت کنید.
اگر یک نفر تنها را دیدید از او سوال نکنید چون ممکن است او جاسوس ‍ دزدان و یا شیطان باشد.
هنگامى که وقت نماز شد، آن را به هیچ بهانه اى تاخیر مینداز. زیرا نماز، دینى است که باید پرداخته گردد.
نماز را به جماعت بگزار، اگر چه بر سر نیزه باشى !
زمانى که به مقصد رسیدى ، پیش از آماده شدن خودت ، مرکبت را آماده کن . در جایى فرود آى که خاکش نرمتر و گیاهانش بیشتر است