ابن بابویه به سند معتبر از یونس بن ظبیان روایت کرده است که حضرت صادق علیه السّلام فرموده که فاطمه علیهاالسّلام را نُه نام است نزد حق تعالی : فاطمه علیهاالسّلام وصدیقه ومُبارکه وطاهره وزکیّه وراضیه ومرضیّه ومُحدّثه وزهراء. پس حضرت فرمود که آیا می دانی که چیست تفسیر فاطمه ؟ یونس گفت ، گفتم : خبر ده مرا از معنی آن ای سیّد من ؛ حضرت فرمود: فُطِمتْ مِن الشّر؛ یعنی بریده شده است از بدیها، پس حضرت فرمود که اگر امیرالمؤ منین علیه السّلام تزویج نمی نمود اورا، کفوی ونظیری نبود اورا بر روی زمین تا روز قیامت نه آدم ونه آنها که بعد از او بودند.
علامه مجلسی رحمه اللّه در ذیل ترجمه این حدیث فرموده که (صدیقه ) به معنی معصومه است ، و(مبارکه ) یعنی صاحب برکت در علم وفضل وکمالات و معجزات واولاد کرام و(طاهره ) یعنی پاکیزه از صفات نقص و(زکیّه ) یعنی نموّ کننده در کمالات وخیرات و(راضیه ) یعنی راضی به قضای حق تعالی و(مرضیه ) یعنی پسندیده خدا ودوستان خدا و(محدّثه ) یعنی ملک با اوسخن می گفت و (زهراء) یعنی نورانی به نور صُوری ومعنوی .
ودر احادیث متواتره از طریق خاصّه وعامّه روایت شده است که آن حضرت را برای این فاطمه نامیده اند که حق تعالی اورا وشیعیان اورا از آتش جهنم بریده است
منتهی الامال جلد ۱