دلم از قال و قیل گشته ملول
ای خوشا خرقه و خوشا کشکول
لوحش الله، ز سینه جوشیها
یاد ایام خرقه پوشیها
ای خوش ایام شام و مصر و حجاز
فارغ از فکرهای دور و دراز
باز گیرم شهنشهی از سر
و ز کلاه نمد کنم افسر
شود آن پوست تخته، تختم باز
گردد از خواب، چشم بختم باز
خاک بر فرق اعتبار کنم
خنده بر وضع روزگار کنم
شیخ بهایی

از سمور و حریر بیزارم
باز میل قلندری دارم
تکیه بر بستر منقش، بس
بر تنم، نقش بوریاست هوس
چند باشم مورع‌الخاطر
ز استر و اسب و مهتر و قاطر
تا کی از دست ساربان نالم
که بود نام او گم از عالم
چند گویم ز خیمه و الجوق
چند بینم کجاوه و صندوق
گر نباشد اطاق و فرش حریر
کنج مسجد خوش است، کهنه حصیر
گر مزعفر مرا رود از یاد
سر نان جوین سلامت باد
شیخ بهایی
سمور ——- پوستین سمور
مزعفر —– غذایی که در آن زعفران استفاده شده
الجوق —- آلاچیق

– ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﻰ ﺑﻦ ﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: «ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺮﻳﺶ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺎﺯﻳﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﻭﺗﻨﻰ ﻭ ﮔﺮﺍﻣﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺟﺰ ﺑﻪ ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎﺭﻯ ﻭ ﻛﺎﺭﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎ ﻗﺼﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺩﺍﻧﻰ. ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺵ ﺩﺷﻤﻦ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍ ﻛﺴﻰ ﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭ ﻛﺴﻰ ﻭ ﺍﻣﺎﻣﻰ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﺪ».
خصال صدوق

– ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ: «ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺆﻣﻦ ﺗﺎ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻧﺸﺴﺘﻪدر نامه عملش ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻧﻴﻜﻰ ﻣﻰ ﻧﮕﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺳﺨﻦ ﺧﻮﺏ ﮔﻔﺖ ﺑﺎﺯ ﻧﻴﻜﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻪ ﺑﺪﻯ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ.
-خصال صدوق

– ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ (ﻉ) ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺣﻖ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﺮ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﮔﻔﺖ: «ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺗﻮ ﺑﺪﺍﻥ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﻣﺪﻫﻰ، ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻘﺪﻡ ﮔﺮﺩﺍﻧﻰ».
خصال صدوق

– ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻌﻔﺮ ﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪ (ﻉ) ﮔﻔﺘﻪ: ﺧﺸﻢ ﻛﻠﻴﺪ ﻫﺮ ﺑﺪﻳﺴﺖ.
-ترجمه خصال صدوق

– ﺍﺯ ﻋﻠﻰ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ (ﻉ) ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺎﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ، ﮔﻔﺖ: «ﺁﻥ ﻛﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺍﻧﺶ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﺍﻧﺶ ﺧﻮﻳﺶ ﺟﻤﻊ ﻛﻨﺪ».
-خصال صدوق

ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻌﻔﺮ ﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪ (ﻉ) ﮔﻔﺖ: «ﺣﻮﺍﺭﻳﻮﻥ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻴﺴﻰ ﺑﻦ ﻣﺮﻳﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺍﻯ ﺁﻣﻮﺯﮔﺎﺭ ﻧﻴﻜﻮﻯ، ﺑﮕﻮﻯ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ؟ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: ﺩﺷﻮﺍﺭﺗﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺧﺸﻢ ﺧﺪﺍﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ. ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺍﺯ ﺧﺸﻢ ﺍﻭ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻛﺮﺩ؟ ﮔﻔﺖ: ﺑﺪﺍﻥ ﻛﻪ ﺧﺸﻢ ﻣﮕﻴﺮﻳﺪ. ﺑﺎﺯ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺧﺸﻢ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﮔﻔﺖ: ﺧﻮﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭ ﺟﺒﺎﺭﻯ ﻭ ﺧﻮﺍﺭ ﺷﻤﺮﺩﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ.
خصال صدوق

ﺍﺯ ﻋﻠﻰ ﺑﻦ ﺍﻟﺤﺴﻴﻦ (ﻉ) ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: «ﻫﻤﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺁﺩﻡ ﺑﻪ ﺳﺎﺋﺮ ﺍﻋﻀﺎﻳﺶ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: «ﺷﻤﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺻﺒﺢ ﻛﺮﺩﻳﺪ؟ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺨﺶ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻴﺮ ﻭ ﻧﻴﻜﻰ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺗﻮ ﺑﮕﺬﺍﺭﻯ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﻣﺰﺍﺣﻢ ﻣﺎ ﻣﺸﻮ، ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﺛﻮﺍﺏ ﻳﺎ ﻋﻘﺎﺑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ».
خصال صدوق:

هشدار که هر ذره حسابست در اینجا
دیوان حسابست و کتابست در اینجا
حشرست و نشورست و صراطست و قیامت
میزان ثوابست و عقابست در اینجا
فردوس برین است یکی را و یکی را
انکال و جحیمست و عذابست در اینچا
آنرا که حساب عملش لحظه بلحظه است
با دوست خطابست و عتابست در اینجا
آنرا که گشوده است ز دل چشم بصیرت
بیند چه حساب و چه کتابست در اینجا
بیند همه پاداش عمل تازه بتازه
باخویش مرآنرا که حسابست در اینجا
با زاهدش ارهست خطائی بقیامت
باماش هم امروز خطابست در اینجا
امروز بپاداش شهیدان محبت
زآن روی برافکنده نقابست دراینجا
زاهد نکشد باده مگر دردی و آنجا
صوفیست که اورامی نابست در اینجا
آن را که قیامت خوش و نزدیک نماید
از گرمی تعجیل دل آبست در اینجا
دوری که نبیند مگر از دور قیامت
در دیدهٔ تنگش چو سرابست در اینجا
بیدار نگردد مگر از صور سرافیل
مستغرق غفلت که بخوابست در اینجا
هشیار که سنجد عمل خویشتن ای فیض
سرسوی حق و پا برکابست در اینجا
صد شکر که دلهای عزیزان همه آنجا
معمور بود گرچه خرابست در اینجا
فیض