حکیمی به حال مرگ افتاد. برادرش به زاری می گریست . محتضر او را گفت : ای برادر! گریه مکن ! که به زودی در مجلسی که از من یاد شود، خندانی .
*********************
جالینوس گفت : منظور من از ((خوردن )) آن است که زنده مانم و دیگران زنده اند، تا بخورند.
*********************
حکیمی ، مردی را دید که دست می شست . او را گفت : آن را خوب بشوی ! که شاخ ریحان صورت تست .
*********************
حکیمی گفت : اگر سه چیز نمی بود، آدمی سر به هیچ چیز فرود نمی آورد: بینوایی و بیماری و مرگ . یا اینهمه ، از جست و خیز و نخوت ، باز نمی ایستد.
*********************
حکیمی را گفتند: سفر کدام آدمی دورترست ؟ گفت : سفر آن که در جستجوی برادری نیکوکارست
کشکول شیخ بهایی

عارفی را گفتند: چگونه ای ؟ گفت : یابم ، آن چه نخواهم و آن چه خواهم ، نیابم .
***********************************
از دیوان منسوب به امیر المومنین (ع ):
شیرینی دنیا، زهرآگین است . هان ، شیرینی زهر آگین مخور! خواه در گشایش باش ! و خواه در سختی ، زمانه از این هر دو گروه می برد. هر کاری چون به کمال رسد، زوال آن آغاز شود. در انتظار زوال باش ! آنگاه ، که گفتند: کامل شد.
*******************************************
عارفی ، مراد خویش را گفت : مرا وصیتی فرا گیر کن ! گفت : سفارش ‍ پروردگار را به همه پیشینیان و واپسینیان به تو گویم ، که فرمود: ((ولقد وصیناالذین اوتوالکتاب من قبلکم و ایاکم ان اتقو الله )) و بی تردید که پروردگار به صلاح بنده آگاه ترست و بخشایش و مهربانی او، به بنده بیش ‍ از دیگرانست . بنابراین ، اگر در دنیا، خصلتی برای بنده بهتر و جامع تر و گرانقدرتر از ((نیکی )) بود، سزاوار بود که آن را یاد کند و بندگان را بدان سفارش کند. پس چون به ((نیکی )) اکتفا کرد، پیداست که همه نصایح و راهنمایی ها و آگاهی ها و استقامت و خیر، در آن ، جمعست .
***************************************************
عارفی گفت : دنیا را بهر سه چیز خواهند: بی نیازی و شرف و آسایش . اما، آن که زهد ورزد، به عزت رسد، و آن که قناعت پیشه کند، بی نیاز شود و آن که سعی خویش کم کند، استراحت یابد.
**********************************************************
از سخنان بزرگانست : بردباری تو بر فروتر از خود، عیب خواری ترا نزد زبردستان می پوشاند.
کشکول شیخ بهایی

کسی به نزد یکی از عابدان رفت و او را گفت : در تنهایی ، دلتنگ نمی شوی ؟ و عابد گفت : اکنون که تو آمدی ، تنها شدم
بزرگی گفته است : ناداری یی که تو را از ستمکاری باز دارد، بهتر از بی نیازی یی است که به گناهت وادارد.

در ((ملل و نحل )) در ذکر ((زنون )) بزرگ گوید: پیر گشته بود، او را گفتند: چگونه ای ؟ گفت : چنینم که می بینی . ذره ذره می میرم . گفتندش : چون بمیری ، که تو را به خاک سپارد؟ گفت : آن که مردار من آزارش دهد. و او گفت : دنیا میخ فتنه است و نیز گفت : دنیا، گریزان از خویش را چو دریابد، مجروح سازد و خواهان خویش را چون دریابد، بکشد.
زنون را پرسیدند. مردم این روزگار را به چه می توان از حیوان باز شناخت ؟ گفت : در بیشی شرارت
کشکول شیخ بهایی

حکیمی را گفتند: چیزی برتر از طلا دیدی ؟ گفت : بلى ! قناعت و ناظر به این معنی است سخن حکیمی دیگر که گفت : بى نیازی از چیزی ، بهتر از بى نیازی با آن چیزاست .
کشکول شیخ بهایی

بر بازوبند قابوس و شمگیر به خط او نوشته بود: اگر بیوفایی ، سرشت آدمیان است ، پس ، به هر کس اعتماد داشتن عجز است و اگر مرگ به ناچار خواهد آمد، تکیه کردن به دنیا نادانی ست و اگر تقدیر حتمی است ، پس ، دوراندیشی بیهوده است .

انوشیروان ، بزرگمهر را گفت : چه چیز برای انسان نیکوترست ؟ گفت : خردی که با آن زندگی کند. گفت : اگر نبود؟ گفت : دوستانی که او را به کارهای شایسته وا دارند. گفت : اگر نبود؟ گفت : مالی که با آن ، محبت مردم را به خود جلب کند. گفت : اگر نبود؟ گفت : لالی یی که با آن ، خاموشی گزیند. گفت : اگر نبود؟ گفت : مرگی که زود او را ببرد.
*******************
حکیمی فرزند را گفت : ای پسرکم ! بگذار! دینت برتر از عقلت باشد و کردارت برتر از گفتارت و ارزشت بیش از جامه ات .
**********************
حکیمی گفت : کارنامه اعمالتان را با بهترین کارها مجلد سازید!
************************
دیگری گفته است : در این روزها که همچون پرندگان در پروازند، برای آخرت خویش کار کنید!
کشکول شیخ بهاییی

بزرگی گفته است : رحمت خدا بر آن کس باد! که کف دستش را بگشاید و فکش را ببندد
و بستی در این مضمون گفته است :
سخن بگو! و آن چه مى توانی به حکمی بگو! زیرا، کلام تو جاندارست ، و سکوت تو جماد. و اگر سخن محکم نیافتی ؛ تا بیان کنی ، سکوت تو نشانه محکمی خرد توست .
کشکول شیخ بهایی

از سخنان عارف ربانی – خواجه عبدالله انصاری -: فریاد از معرفت رسمی ، و حکمت تجربتی و محبت عاریتی و عبادت عادتی !
صدف وار، باید زبان در کشیدن
که وقتی که حاجت بود، در چکانی .

*********************
زنان دام های شیطان اند.
نظربازی زنای چشم است .
صدقه بر خویشان هم صدقه است و هم بخشش .
ایمان دو بخش دارد: نیمی شکر است و نیمی بردبارى .

بطلمیوس گفته است : خردمندى را سزاوار است که چون اندیشه اش در غیر طاعت خدا به درازا انجامد، از پروردگار خویش شرم دارد. و
نیز گفت خدا (بنده را) به هنگام گشایش ، نعمت بخشش ارزانى دارد و در سختى ، نعمت آزمون و ثواب .